inprimatu
Harriaren mezua
Izenburua:
Harriaren mezua
Sinadura:
Luis Baraiazarra
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
Baraiazarra, Luis

Argitalpena:
Olerti.
Urtea:
1987
Argitalpenaren urtea:
Alea:
1984
Orrialdea:
117

Harriaren mezua

 

Luis Baraiazarra

 

 Harkaitzaren harrizko giharra

 marmar, hagin-kirrixkadaz

 sortu da barrunbetatik lakar

 leherketa-lurrikaraz.

 Eta harrobiak aurrera darrai

 haurgintzen barneko ikaraz.

 

 Harritzar harro, erraldoi gordin

 garraxi sorrez sortua,

 lur orpotatik hargin gogorren

 izerdi lorrez lortua.

 Marmol mokorra, haitzezko ezpal,

 hezur markaz gogortua.

 

 Lur-sabeleko haitz-izpiritu,

 gai jatorrez osatua,

 prehistoriako sustrai-erro

 iraunkorrez gauzatua;

 harpeetako arbaso haien

 aterpe ta ostatua.

 

 Gure Herriak hor omen dauka

 aintzinateko oihartzun,

 haitz sakonetik datorren hitza

 gaur ere badaiteke entzun...

 Euskal hizkuntza ez ote dugu

 harkatiz kutsuko erantzun?

 

 Hor dugu geure harkaitz emankor

 sostengutzat ezarria,

 gure geroa ziurtatzeko

 azpi-azpian jarria.

 Ez bedi gerta inoiz soil-soilik

 antzinako oroitarria.

 

 Hor dugu geure harkaitz emankor

 dorretxetan ezarria,

 Erdi Aroko arnasaz datza

 aurpegiko armarria.

 Ez bedi gerta Aberri zahar

 kutun honen hilarria.

 

 Harrian daude inskripzioak

 harria zen mandatari,

 garai zaharren lekuko argi

 etortzekoen atari.

 Jaungoikoaren Legea ere

 bi harritan zen irarri.

 

 Harri arotik gaur arte hemen

 kontatu ahalako ekaitz:

 asmapen beri erabilgarriz

 sortu dira zenbait emaitz.

 Plastikoaren abiaduran

 harria gogor, moldakaitz!

 

 Enperantzako oroitarrietan

 finkaturiko gorpuak

 urteen urtez afrontupean

 erosioz idortuak;

 harri zaharrak museoetan

 momia sor bihurtuak.

 

 Moda eroen erasopean

 harriak ziran estali,

 haien aurpegi leinargizkoak

 kare zuritan itzali...

 Orain harrien hezurdurara

 nahi omen dugu itzuli.

 

 Baina nik uste, harriak harri,

 guztia dela hilotza;

 ahorik aho arnas-estuka

 Euskal Herriko bihotza,

 haren inguru-minguru beti

 zemaika da heriotza.

 

 Hortxe daukagu arbaso haiek

 utzitako herentzia

 noragabeko muga estutan

 lur meharrean hertsia.

 Birsorturik da gauza zaharren

 aldeko kontzientzia...

 baina euskarak ez ote dauka

 bere azken sententzia?

 

 Gure ahotsa grabaturik da

 aiton-amonen harrian

 musoetako haltzari dugun

 haien arnasa larrian.

 Arrotz hots hitsa antzematen dut

 gazteen hitz mingarrian

 gazteen hitz mingarrian...!

 

 Eta harrobiak aurrera darrai

 bere gisako haurgintzan;

 haitza ageri da oinarrizkotzat

 aintzinakoen ekintzan.

 Nik neure harri eskoriatzen

 hemen dihardut hargintzan.

 

 


inprimatu