|
On Joakin Bermejo (G.B.)
Ibai-Ertz
Biotzetik negarrez
artalde guzia,
artzaiak utzi baitu
munduko bizia;
jatorki erne dedin
erein zun azia,
Jauna, zuk ez ukatu
zeruko grazia
kristau izan dezagun
beti Ordizia.
Jaunak agindu zigun:
ĢALKAR MAITATZEKOģ,
ta beti prest ziņan zu
ori betetzeko;
gaixo ta beartsuei
gogoz laguntzeko,
etzendun kupirarik
esku-za baltzeko,
erriak ez du itzik
sendo eskertzeko.
Erriko eliza zuk
berritu zenduan,
guztiak lagunduaz
al zuten moduan;
buruausteak gaiņez
ordaintza orduan,
beste pentsamenturik
etzendun buruan,
gaur sarituko zaitu
Jainkoak zeruan.
Sekula etzenduen
kopetarik beltztu,
naiz ta diruarekin
sarri izan estu.
Talentua zendun da
zertarako nastu?
Edozein gizonek gaur
au beregan eztu,
Ordizia zurekin
ezin leike aztu!
Ogei urte auetan
erri baten Artzai,
naiz ta zuretzat leku
obek sortu nunai;
etengabe lanean,
berdin aste ta jai,
lana gaiņezka baiņa
alare zuau alai,
erri zar zurekin
oroituko da, bai!!
Trinidade egunez
izan zan illeta,
eta eliz guztia
kristauez beteta.
Euskalerri osoa
lagun zendun eta,
zure izena zeukan
biotzen gordeta,
zure azken-agurra
etzan berriketa!
Zer elizkizuna zan
denok jakin garaiz,
Gotzai jauna buru ta
berrogei bat apaiz;
denak meza ematen,
au ez da bixtan maiz
sekula ikusirik
oroitutzen ez naiz,
penaz zeuden biotzak
jarri ziran alaiz.
Mundua utzi dezu agur,
On Joakin, arren,
etzaitez aztu
zu Ordiziakin;
biotzetikan maite
zaitun erriakin
emen utzi dituzun
arditxo auekin,
gero Goian biltzeko
denok alkarrekin!!
1971'n egiņak
|
