Asaben arnasa

Luis Baraiazarra

 Haien jitte xaloa

 prestutasun traza,

 barne-ezpal finaren

 leinargizko jasa!

 Neugan jaso nahi nuke

 asaben arnasa

 lehenean bilduz

 doan bizitza-mataza.

 Ezabatzear dago

 lehenean irtena

 denboraren altzoan

 doan erretena.

 Soinu goxoz zetorren

 uhinaren etena!

 Galdu al du ezpalak

 jatorrizko sena?

 Nahigabezko galderak

 bihotzetik gora odolez

 irakinik zotinka ahora:

 arbasoen sustraiak

 utzirik albora

 moda berritan txoro

 nora goaz, nora?

 Erori ote dira

 lurrera hostoak

 biziaren irudi

 zituen txertoak?

 Ez, badiraute lehengo

 iori-arrastoak

 guztiz ez baitezake

 gal ekaitz gaiztoak.

 Neguan zuhaiztiak

 zurbil eta ori

 esperantzazko hostoak

 ondora erori

 baina ez da gezaldu

 barne-gihar hori...

 errauspean txingarrak

 irauten du gori.

 Gaurko haize zakarrak

 mehatxu-kantua;

 zantzu gaiztoz ondotik

 xistuz ornen dua,

 baina haritzak gogor

 baitu zimendua

 udaberriz sortuko

 al zaio mendua.

 Ekaitzak ehortzia

 orpoen ongarri

 ur-kolkoan ondua

 bizitza-giltzarri.

 Lehengo euskal-haritza

 —mendeen lokarri—

 esperantza-arnasa,

 lerden zaigu jarri.