Itxasoa

Muniategi'tar Sabin

 Aldakor da itxasoa

 aldiz aztun ta, gogorra.

 Deungea ta izukorra

 ekaitz illunen orroa

 edota baita leguna

 atsegin ta laztankorra

 ur-zelai otzan, barea,

 erabat sakon, kutuna.

 Urpetza zoragarria,

 ederra, ezin obea,

 goratsu ta pozgarria;

 ta, egun ozkirrietan,

 zerutasunez betea.

 Oiñez ibilteko eran

 zelaitasun urdin-arrez

 gure ibilte gogoa

 amets-eragin sorgiñez

 aunditzeko añakoa

 egun-sentiz, arrats-beran.

 Edo alderantziz, gogor,

 itxutasun nabarmenez

 txistu-oska ta, bitsetan

 inpernutar eragiñez

 aizeak erabat mozkor

 ontzi eta arkaitz gaiñez

 ugiñakin batera, or,

 ekiñaldi zorrotzetan

 erasotzen dutenean...

 Bai garratza itxasoa

 alako abordanapean,

 osertzik osertz, illuna

 gaiñeratzen zaigunean

 kokilduz gure gogoa!

 Gau-egunen goiberatan

 bizitzaren antzekoa:

 igikorra ta zoroa,

 beren ioan-etorrietan

 gizonaren erakoa...