Erlojua

Aldana

 Tin, tan, tan, tin, tan erlojuaren

 orduak dira entzuten,

 tin, tan, tan, tin, tan gure orduak

 arinka doiaz amaitzen.

 Atzo goizean jaio giñala

 uste dogu, gogoratzen,

 erlojuaren orduak olan

 ikusirikan pasatzen.

 Mundu ontara etorri giñan

 eguzki ederrarekin

 ama on baten berotasuna

 ta aitaren pozarekin.

 Egun alaia, egun goxoa,

 txorien abestiekin;

 entzun omen zan erloju zarren

 ordu barria tin, tan, tin.

 Ordutik ona gure bizitza,

 erloju baten antzera,

 astiro-astiro, geuk uste barik,

 dijoakigu aurrera.

 Gure bizitzan elduko yakuz

 ordu txar ta onak bidera;

 marrak ta onak eroango gaitu

 geure azkenengo ordura.

 Egun illuna, negar naikoa,

 eriotzaren ordua

 uda loretsu onen ondoren

 etorko yaku negua.

 Gure barruan istutasuna

 ikusteko Jaungoikua,

 azken arnasa emon ta entzungo

 tan, tan, tan, tan erlojua.