Argitu buru-biotzak

Aurraitz

 Illetaz estalita daukaguz basoak,

 Erri zuzituaren bizkar odolduan.

 Lerdoien goibel baltzak, ba-dauz biotzetan,

 jazarpen ta urte illunen ezaugarri latzak.

 Etsaien begikuneen edenak mindurik,

 bular zaurituetan ler bearrik bake.

 Joanak gogoan ta, barriro be eun neke:

 Soraioz ezin iraun olako arorik.

 Milla arrisku artean, geroari adi,

 bildurrak ez dau indarrik, gogaien zidorrez.

 Odolaren deiari jarrai bear, maitez

 Erri-kalte daitenak alde bei gugandi.

 Odol eta izerdizko bide estuak zear

 zintzoen adoreak ba-dau itxaropena.

 —Laiñoek urraturik, elduko eguna:—

 Ordu larrien deian ez beite iñor makar.

 Izkuntza zapuzturik, oitura arrotzak gain.

 Jasan eziña izan au, ezpa-gara erkin.

 Ezin daikegu, beti, buru-makar egin

 Geroaren zemaia oska dogu orain.

 Diru-zale ta etoi suntsi beitez, urrun,

 odol-zurrunbilloak bestela iruntsiko.

 Erru bako begirik ez dogu nai ezko:

 Laiño dagoz arruak, ez osertza ain illun.

 Kendu daigun gogotik lerdoien ittuna;

 buru ta biotz argiz ekin arloari.

 Joanak joan, beitu etorkizunari,

 nabarmendu ez daiten betirako illuna.