|
Aldia
M. Altolagirre
euskaratzailea: Muniategi'tar Sabin
Aldia lautada bat da
ta, nire oroimena zaldi;
bere gaņez nua ni,
bide oietatik itunki,
tximista bezin igeskor
diran oroitzai igesi...
Nire ibilkuntza onek
atseden bakar bat dauka
zure eriotz urtean;
negar-malkodun ugarte,
atxurdin otzezko ondartza
ta, illargi txigor... Emen naiz
neure oroimen aoz-kendu
ikaratua geldituz;
zure amets-lerrondopean
jeisten naiz zu ikusteko...
Oroitzak ez, bizitza da, bai,
ta egiazkoa, zurekin, ama,
dabiltan alkarrizketa au
emen, arkitzen geranian.
|
