Lugiņaren esku latzak
Aurraitz
Lugiņaren esku latzak!
Amaika alperri jaten emondako
esku trunbiltsuak!
Eta eztau iņok aintzat
zure neke ta alegiņik.
Bigura asko dozuz bizkarrean
onurak mixketan,
eta izerdi, lor eta neke
—ixil eta bakez—
daroazu bizia.
Ezesteko baiņo eztira zugaz gomutetan
eta, zu, aurrera, beti,
ekaitz guztieri aurpegi emonez,
bekokia goian eta eskuak lanean.
Txiki agertzen zara mundu gaikoi
ta gauzeztanaren agerrean;
baiņa, gizartean ezetsia zarean arren,
aundia da zure gizontasuna.
Guztientzat dozu zabal biotza,
baiņa mundu barriak alegin guztiak dagiz
zu zapaldu, billoizik itxi ta zapuzteko.
Eta zuk, gau ta egun diarduzu bearrean
alperrak elikatu ta lapurrak asetu aal izateko.
Egunen betez apurtuko zure egotarria
ta ordu antxe konturatuko etsai,
izerdi-lapur, geldo ta uzenak.
Lugiņaren esku latzak!
Noz ezagutuko ete
zure neke ta izerdien balioa
munduko arrokeri gauzeztanak?
