Larrosa gorriok!
Aurraitz
Larrosa gorriok!
Odola zarie nire eskuetan.
Odola!
Odol gorria!
Olakoxe gazte-odol kutsugea
ixuri genduan, beiņola,
ta arrezkero ezin osatu da
nire biotzeko zauria.
Bizkor dabil mundua
gaztedi barriaren urduritasunean,
eta danean dakust odola
—odol garden eta odol zikiņa—:
Atsekabetuen odola poztu guraz,
gosekillen odola ogi-billa,
gorrotoaren odola iltzaille,
zuzentasunik-ezaren odola zuzentzari deiez,
asperkundearen odola opagei-eske
ta odol ustela
odol garbia loitu guraz.
Dana odola,
odola,
odola ta odola.
Larrosa gorriok!
Odol garbiaren ezaugarri
zatxataze eskuetan.
Igurtzi dazuez, ba, zeuen odol gozatsuaz,
neure esku lamok,
odol loiaren zurrumbillo zaratatsuan
neure odola be zikindu ez daiten.
Eta, zeuen urriņaren uientuz
osatu neure biotzeko zauriak be,
ustel-kutsurik sar eztagidan.
Odola!
Larrosa gorrien odol gardena!
Edatu egizue biotzetan
Maiatza'ren maitetasun garbia.
