Bederatzi puntuetan

antolatutako bertso banaka batzuk

Joakin Aldabe

 Bedatzi puntutako

 bertsotan trakets naiz.

 Eziñ niteke ibilli

 bide ontatik maiz.

 Lantegi au zait neri

 zalla ta oso gaitz.

 Ez det nik, ez, baliyo

 izateko apaiz.

 Buru gogor arkaitz,

 tertellu ni banaiz,

 geniyo txar ekaitz,

 gozo gabe zurkaitz.

 ¡Amaitu det bertsua

 nola bait garaiz!

 Bertsuen txapelketa

 eman da aurtengua.

 Ez naiz bertan izana,

 ¡ni gizajua!

 Urrutitik bakarrik

 det nik aditua.

 Bere gora-berakiñ

 nago txoratua.

 Ainbat itz neurtua,

 jator moldatua

 ongi elkartua

 bazan loratua.

 Eztizko ibai aretan

 negon sartua.

 Zuazkit, zu, muduz mundu

 bertsok aizatzera,

 ta etorri ala brastan

 erakustera.

 Ez, ene; ez det doaik;

 ez ni lan ortara.

 Dar-dar nago bildurrez;

 nuan nire etxera,

 nere gel txokora,

 bakartasunera,

 ixilltasunera,

 illuntasunera,

 sosegon zerbait lumaz

 argiraztera.

 O zuek bertsolariya

 derrepentekuak,

 zuekiñ daude erriya

 ziaro erotuak.

 Jo eskubi, jo ezkerrera

 beiñ ere ez nastuak;

 zenbat ta geigo jardun

 ainbat trebetuak,

 nun nai billatuak,

 beti txalotuak,

 gora altxatuak,

 ikuituz zeruak.

 Euskal bertsolariya,

 bai, maitatuak.

 Au de Euskal Erriyen

 bat-bat jeikiera.

 Ikusten degu Eguzkia-

 ren jaioera.

 Tiratzen ditu gendek

 su gar beruara.

 Gora zagun biotzez

 zoragarri Euskera.

 Bere epelera

 ta bere girora,

 goxotasunera,

 estu laztanera,

 ekarri, urbildu danak

 maite lanera.

 Lengo bertsolariya

 iñoiz ez aztuak.

 Orainguak zaituztet

 gogoratuak.

 Gero ere izango dira

 aundiz sonatuak,

 denak izan zaitezte

 ongi ondratuak,

 lorez koroituak,

 nun nai aitatuak,

 maiz-maiz berrituak,

 gora aupatuak.

 Urre-zillar letretan

 beti agertuak.