|
Ikurrin
Muniategi'tar Sabin
Gaurkoz
ainbeste poz!
Biotz eskuetara
zelaika datorkit egunaren
eguntza ederra;
aize bigun eta,
soinkera eme, garbiz,
zugaitz adarretako txintada
eta, kabi lorketa,
egada pozgarriz.
Eskura datorkit bai, nere goiz
nere eguerdi...
ai! ze begibide
biotz eresi!
Nere egun-gora
iturriz-iturri,
nerez galdua neretik igesi.
Eskura datorkit maiteka, egan,
amets sorberri;
atz-begietan urduri, loretua,
laztan-laztanka,
ezpan gorridun nere beltzeran
(intz, larrosa eta, aize ariņez
eman bai, ez eman...)
berezko emai,
sorbide garbietan.
Bai, zeru oztin
eta, egun argiz...
Udaberria da lorez iantzia
ta, nere soņean barneratua,
biotzaren iabe.
Udaberri eta,
neska, ai, gonaxo zoragarri!
Gonatxo, gonatxo...
zu zera bai, biotzaren bide
eta, amets-ikurrin, ikurrintxo,
amets aizekari!
Gaurkoz
ainbeste poz!
|
