inprimatu
Bai ta ez!
Izenburua:
Bai ta ez!
Sinadura:
Paulo Iztueta
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
Iztueta, Paulo

Argitalpena:
Olerti.
Urtea:
1964
Argitalpenaren urtea:
Alea:
1964 I-II Etorkia
Orrialdea:
55-58

Bai ta ez!

 

Errandonea

 

                                                                   (Gizon bat)

 

           I

 Seingo batean zan...

 Gizon! zer aiz izan?

 Galde-erantzunean

 somatu nituan

 batzuk ene txokoan,

 desapio arroan.

 Enekien izenikan...

 Nortzuk ote ziran?

 

           II

 Betazalak itxirik,

 eskuak geldirik,

 ao-ezpañak loturik,

 oro txist! ixillik,

 jarri nintzen, izu, tink

 zer adi txulotik...

 Artean arnasarik

 ba-nuen, eskerrik!

 

           III

 Ipuietan bezela,

 sofisten antzera,

 izlarien mintzora

 nator pausoka.

 Nire baitan gudua!

 Ango abarrotsa!

 Dirudi sinfonia,

 uraren marmarra.

 

           IV

 «Zer naiz? nor? esan...

 Mundu ontarako

 omen ninduten egin...

 Bañan zertarako?

 Izena nola dedan?

 Baneki seguro...!

 Zabiltza or kalean,

 ta... duzu jakingo!!!»

 

           V

 Ezti zaitut biotza,

 sobera emekia.

 Sarri duzu laztanka

 aragi makurra...

 Itxuak biak, utsa!

 Or doaz zulora...

 Zurekin dut larrimiña,

 maldan behera noa...

 

           VI

 Enaiz gorputz soillik.

 Barnean damakit

 ahatsa ba-naizenetik.

 Anima zatozkit!

 Ekin dadukazunetik

 goi-almen! gogotik.

 Aragiak, auts, ez dik

 deus berenetik...

 

           VII

 «Ni» ba-nauk dasaida

 biotzak; bai, arnasa

 sentimenduen bidez

 zetorkidak, bearrez.

 Arrazoiaren «Ni»-a

 zat arras kexatzen

 zergatik ari zerga

 diodan ordaintzen...

 

           VIII

 Bikote ote nauzu...?

 Arren esaidazu...

 Dostoievskyiri entzun:

 «Bikote gaituzu...»

 Unamuno: zer diozu?

 Adi-adi gauzkatzu...

 Ots giza-espiritu!

 mintza zakizkigu.

 

           IX

 Tulunbio beldurgarrian,

 mentura tristean

 jo dut goruntz-berantza;

 inpernu zuloa

 or zegoen alde bietan

 orruka sekulan!

 Buztin legor ene arima

 penaz orditua.

 

           X

 Fede, itxaropen, maitasun!

 zer zerate izan

 ez panauzute ezagun?

 Udaberri gixan

 fedean ez ninduzun

 muttiko denboran;

 ta gero antzu otoitzean

 atso zaharraren añean.

 

           XI

 Arrazoiaren itzalean,

 lo ta lo zurrunka,

 eguzkiaren igesian,

 gabaren zilborra

 nuela aldamenean;

 maindire beltza

 nedukan lañope artan...

 izotza, illuna...!

 

           XII

 Esnatu naiz. Goiza da.

 Begiak zaizkit

 iriki argi xintara.

 Larrosak badakit

 usain gozoa dakarrela

 arantzak erditzetik;

 zeru orkarbia, bakea

 trumoia geroztik.

 

 


inprimatu