Eleder

Gaztelu

 Ez bildur izan. Gure eskuak

 eraiki bear dute mirari,

 itxas-egian, eguzkitara.

 Ur leiarra bezin garbi,

 argi-izpia bezin argal,

 aizetan, begietara.

 Adintsu zaitugu, etzera oraingo,

 alare sabela etzaizu agortu,

 zarberrituz zoaz zañetan.

 Lur aitorren zorna ugariz,

 eguzkiaren arnas beroaz,

 ernal zaiteke erraietan.

 Ez bildur izan. Gure eskuak

 eraiki bear dute mirari,

 itxas-egian, eguzkitara.

 Kantuz ba datoz koplari onak,

 dantzan dabiltza zango arin,

 ereinik dago ildoan azi.

 Urtaro guziko giroen barna,

 euriz, elurtez, otz eta beroz

 laister dukezu ernemiñaldi.

 Zozo beltza zugaztietan,

 pospolin bakarra galsoroetan,

 txiuntaz diardute norgeigo.

 Pagadi eta ariztietan

 birigarroa buruzagi,

 lillura dauzka bazter oro.

 Ez bildur izan. Gure eskuak

 eraiki bear dute mirari,

 itxas-egian, eguzkitara.

 Aiton-amonak erriko plazan

 alkarri diote: Gure aziko ote

 Eleder deritzan emazteki au?

 —Bai, alajaña! eta nolako

 landa zabalen lore berri,

 gure lur aitorren garau!

 Ara or erriko plaza erdian

 gure Erregiña, zazpi aizpa

 alboan eder koroitzat ditula.

 Entzun bitez gure lurrean

 dantza, kantu ta soñuketa,

 eta koplarien artzai-txirula.

 Ez bildur izan. Gure eskuak

 eraiki bear dute mirari,

 itxas-egian, eguzkitara.