inprimatu
Oriotarrak
Izenburua:
Oriotarrak
Sinadura:
Paben Loidi
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
Loidi Peña, Paben

Argitalpena:
Olerti.
Urtea:
1962
Argitalpenaren urtea:
Alea:
1962 III-IV Esku-azalak
Orrialdea:
76-86

Oriotarrak

 

Loidi'tar Paben

 

I. Arrantzale

 

 Amexti eta Mendibeltzaren

 kolkoan degu Orio;

 eliz-inguru etxe-mordoa,

 estu ta zintzilkario,

 ibaiak laztantzen dio...

 Bere gizonak itxas-burrukan

 oitu dirala merio,

 mariñel-griña nagusi eta

 gezal-usaia dario.

 

 Kaian giro da. Sare garbiak

 ontzira biltzen gizonak.

 Radio-Radar tresnakin antxe

 ogei bapore bai onak.

 Mariñel zarrak aiei begira

 egiten duten egonak...

 bale-arrantzan arpoiarekin

 ibili ziran aitonak.

 

 Erriak agur leiotik; min du

 ontzi-motorren urruma...

 Barra-buruan otoi eginda

 arin dijuaz urruna.

 Begiak zorrotz ezker-eskubi;

 beitak eratzen al duna;

 nun azalduko zimarroi edo

 egaluxeak, atuna...

 Arrai-kezkaren mende ur danak

 aztertzen gau ta eguna...

 

 Erne mutillak, babor-aldetik

 arrai-soka dek luzea,

 ur-axalean zalapartaka

 ausartsu eta gosea...

 Beita bizia bota orduko

 amuan egaluxea...

 Kaiuak lagun, burrundarekin

 ontzia dator betea.

 

 Udaberri goiz aldean

 arraia sartzen danean

 kostaren aldamenean,

 bapore lirain txuri-gorriak

 etxetik urbil lanean...

 Gezal-usaia kalean;

 dirua esku artean...

 Ez da iñoren kaltean!

 

 Goxoa dabil iparra,

 ur-axalean aparra,

 ontzia lirain azkarra...

 Murgil-igari usaian dabil

 izurdearen bizkarra...

 Dirdiran arrai-zillarra;

 sarea bota bearra...

 Osa gizonen indarra!

 

 Arria bota ondora,

 begiak zorrotz albora...

 Piztu dek arrai-polbora!

 Sare-mordoa zabaldu eta

 bota dezagun kanpora!

 Arraia sare-kolkora...

 sokatik eldu ta gora...

 Bikaiña degu ardora! (1)

 

 Kaian ari du txiliña...

 oraintxe dator sardiña...

 jendeak egon-eziña...

 Arrai-eskean ixkanbilla ta

 aldean otar ariña...

 Baporien atsegiña...

 txuri, gorri ta urdiña..

 Beti onela ba'giña!!

 

 Ontzia ustuz batera,

 urakin parrastatzera,

 arrantzalien legera.

 Lemari eldu ta aupa, mutillak!

 eragin bizi ostera,

 goazemak ipar-aldera,

 arrai-sokari eustera,

 osatu arte kostera!!

 

 Urrun ikuski dirdira...

 abian arrai-kabira,

 sardiñak antxe bait dira!

 Ontzi taldeak leian dijuaz

 arraia dagon tokira.

 Bota sarea ta bira,

 arrai biziak ontzira...

 Irabaziak erdira.

 

 Sardin-antxoa dala,

 altuna elburu

 Oriotarrak beti

 arrantza seguru:

 «Zeruko-Ama» edo

 «San Nikolas» buru...

 Oien izena dabil

 inguruz-inguru.

 

 Alditan arrai ordez

 etxera negarra;

 ekaitzaren igesi

 baztartu bearra...

 Bare-aldian artuz

 olatu-bizkarra,

 larri zilipurdika

 igaro du barra;

 arrantzale askoen

 illobi zakarra.

 Lemazaiak ez du an

 begitan makarra.

 

 Ekaitz-aldian larri,

 nun arki babesa?

 Bizi diranak aztu

 dute arrai-eza,

 gozagarri artuaz

 etxeko ur geza...

 Fedeak argi eta

 biotzak erreza,

 eskuan kandela ta

 aldarean meza...

 

 Arpoiak galdu ziran,

 baleak nun dira?

 Boga bai, mariñela,

 zuaz urrutira,

 Kantauri-txokotikan

 Atlantik aundira;

 itxaro-bidez jarrai

 eguzki-dirdira,

 zure aitona zarren

 arrantza tokira.

 

 Arretarekin zaituz

 azterki-orratza,

 ondo meatzen dezu

 itxaspe-ondartza,

 Terranova'tik gora

 egiñaz arrantza;

 Groenlandi otzetan

 bakaillo-legatza.

 Sendi laztanik gabe

 bizimodu latza.

 

 Oñez baldarra da-ta,

 aatea ur-zale;

 ainbat arrantzalea

 nagi kalez-kale...

 Arrai-otarrarekin,

 beartsu-maitale,

 dunean ase ditu

 amaika eskale...

 Txaloak zuretzako,

 eusko-arrantzale!

 

 (1) «Ardora»: Arrantza era berezia.

 

II. Arraunlari

 

             1) Olaizola

 

 Olaizola zan gure

 lemazai aurrena,

 Kantabriak izan dun

 patroi bikaiñena,

 Donostian banderik

 galdu etzuena.

 Aren eskola da gaur

 Orio'n dutena.

 

 Milla bederatzireun

 lenengo urtia,

 Donostin jarri zala

 estropa-legia.

 Mañuel Olaizola'k

 du irabazia,

 Luis Karrillen aurretik

 lenengo saria.

 

 Bederatzireun eta

 amargarrenean,

 (ez bait zan estroparik

 joka bitartean),

 Olaizola'k ekarri

 zitun bi urtean.

 Iñork etzuan artu

 patroi au mendean.

 

 Amaikagarren urtean lasai

 etorri giñan kantari,

 Santa Klara'tik sarrerakuan

 Mañuel zala gidari.

 Berrogei pala kendu genizkan

 bigarren sartu zanari.

 Urrengo jaian gu ez joateak

 gaillendu zuan Getari.

 

 Amabostgarren urtekoa zan

 Donostiaren aldiya...

 Kaia-gaiñetik urduri zegon

 Olaizola'ren begiya.

 Esan zuan: Nik patroituko det

 gaur galdu duan ontziya;

 goguan izan: Oraingo parrak

 ekarriko du antsiya!

 

 Amaseikuan ba-zan Orio'n

 bere biziko indarra;

 mutil bikaiñak tosta-gaiñean;

 treiñerua zan baldarra.

 Ala ta guziz Donostia ta

 danai jo zien adarra.

 San Nikolas'ek bedeinkatu zun

 Olaizola'ren gabarra.

 

 Arraunlariak ezin zutena

 urteak zuten ausiko.

 Emeretzian txalotu gendun

 Manuel zarra betiko.

 Azkenik bere txoko maitea

 etzuan miñez utziko...

 Markak ausita ikurriñakin

 garaitu zuan Kiriko.

 

 Txalopa egin Ondarrua'n da

 ezin ekarri etxera,

 egun artako barra gaiztoak

 itxi bait zigun sarrera.

 Bizkar gaiñean ekarria da

 Getari'tikan onera...

 Ensayo gabe jun da jai artan

 ekarri gendun bandera.

 

 Gora Mañuel buru-txuria,

 gure lema-zai zuzena,

 iñork kenduko etzion eran

 txapela jantzi zubena.

 Gaur San Nikolas txaloparekin

 zeruan dabil aurrena.

 Orio'n kale batek bear du

 Olaizola'ren izena.

 

             2) «Orio'ko Aundia»

 

 Orio degu gizon bikaiñak

 sortu dituan erria.

 Bi metro luze, indar biziko

 zan Oribar'ko Aundia.

 Palanka-beso, gerri biguna,

 erraldoi-arraunlaria.

 Aren indarrak ikaratu zun

 Kantabri-kosta guzia.

 

 Arraun-lanean danak ausita

 etsairik gabe gelditu,

 neurriz kanpoko borrokaria

 gizonak ezein garaitu.

 Itxas-olatu aundiak ere

 ezin zioten jarraitu.

 Aren garaian batel-estropak

 erabat ziran amaitu.

 

 Erraldoi ori menderatzeko

 ba-ziran asmo zorrotzak;

 bear zirala iru gizonen

 beso, gerri ta biotzak...

 Agertu ziran indar aundiko

 bi arraunlari batentzat:

 Donostia'ko Erdozia ta

 bestea Pasaiko Artzak.

 

 Orio'tikan Donostiraño

 eratu zuten borroka.

 Zubi-aurretik abitu ziran

 arraun-indarrez orroka...

 Aundi bakarrak bide erdiraño

 erakutsi zien popa,

 azkenik larri ontzi bikoak

 irabazi zun estropa.

 

             3) «Txokolate»

 

 Milla bederatzireun

 ogei ta zortziyan

 arraunak egin zuten

 soiñu Kantauriyan...

 Bi gizon burrukatzen

 mundu bat antsiyan...

 ez da beste bat sortu

 gure gorantziyan.

 

 Erronkak nastu zuan

 itxaso ta legor:

 Euskaldun gauza danik

 baldin bada betor,

 arraunakin zai dago

 irrintzika gogor

 Ondarribi'ko seme

 Araneta Todor.

 

 Gizon kementsua da

 arrokeri gabe

 Iñaki Manterola,

 gure «Txokolate».

 Onek erantzun zion:

 Ikusteko gaude,

 Kantauri-barrutian

 zein geran alkate.

 

 Txokolatek orduan

 omen zion esan:

 Euskalerri guziak

 gaur ikusi dezan,

 jo zagun, Araneta,

 bear degun eran,

 ekin dezagun ea

 geiago zein geran.

 

 Iritxi zan eguna

 borrokatzekua;

 aize otzetan larri

 bildu zan mundua...

 Ezin joka ziteken,

 ain zegon gaiztua

 ur-mendia zirudin

 itxaso nastua.

 

 Astearte goizetik

 zan ikustekua

 Igeldo, Kontxa-aldia

 eta Gaztelua;

 larri zegon jendea

 egon-aspertua.

 Batelak irteteko

 ba-zuten ordua.

 

 Zunpeteko larria

 lertu zanarekin,

 salta ziran batelak

 biak berdin-berdin...

 Legorreko piztiak

 irrintzika ekin;

 bide luzean dira

 biak alkarrekin.

 

 Ta rau egiñaletan

 igesi dijua...

 arraun-palak egetan,

 biotzetik sua...

 legunki zirudilla

 aidean kaiua...

 Irriparrez iritxi

 zan Oriokua.

 

 Ura zan Donosti'ko

 bapore-txistua;

 ura Ondarrabi'ko

 ezin siñistua...

 Oriok mereziya

 du errespetua,

 arraunerako jaio

 bait zan ijitua.

 

 Ezpaiñetan pitsa ta

 izerdi musua...

 begi-zuloak goibel,

 makurtuz burua,

 tostartean jausi da

 nekeak lertua,

 estropa galdu duan

 mutil gizajua.

 

 Ogei milla peseta

 arraun da batelak

 jaso zuten indarrak

 etziran motelak...

 Ondo dantzatu dira

 jokoan orbelak...

 elizan otoitza ta

 erretzen kandelak.

 

             4) Sarasua

 

 «Txokolate»-ren urrena

 Sarasua'ren izena

 zabaldua da geiena.

 Arraun-soiñua dantzatua da

 Kantabriaren barrena...

 Pasaian arro zezena,

 Oriok sartu eztena...

 Ori dek ori kemena!

 

 San Pedrotarrak onela

 zioten, ezin zeikela

 aieri kendu txapela.

 Talo-jaleak ez du ausiko

 mariñelaren batela;

 Paulino ez da motela,

 baizik indartsu zimela,

 Pasaitarra dan bezela!

 

 Balitzetan ziran jarri,

 begiratuaz alkarri,

 arraunketaren egarri.

 Txapela kendu, oiñeko tostan

 soka-muturra ezarri;

 tiruak lertu belarri,

 arraunlariak jo xarri...

 Etzeuden aiek elbarri!

 

 Bigarren jo-aldikuan

 Paulinok bere musuan

 odol-tantorik etzuan.

 Arnas-estuka iritxi eta

 jausi zan batel-barruan...

 Oriokuak orduan

 ba zeukan gatza besuan

 ta arraunak jaso zituan.

 

 Gora Sarasuatarra,

 estropalari azkarra.

 Ba-gendun zure bearra.

 Erronkak zion: Betor nigana

 gauza dan gizon bakarra.

 Kantari zegon oillarra...

 moztu diozu kalparra...

 Taluak ba-du indarra!

 

 Ezin bait zuten sumatu

 Iñaki nola baztertu...

 Ez dira errez aspertu.

 Urte guzian ibili dira

 ondo jan, arraunak artu.

 Tolosa'n ez dira agertu,

 Irun'a joateko gertu...

 Oien ametsak an gertu!

 

 Itxaso naiz ur-geldian

 bide motz eta luzian

 ibilie dute neurrian...

 Borrokalari onenarekin

 irabazi du legian.

 Bein gelditu zan pelian

 «Txokolate»-ren atzian

 Bidasoa'ren erdian.

 

 Gora Txokolate ta

 gora Sarasua...

 Amaika bider oien

 gerri ta besua

 etsai danak garaitzen

 degu txalutua.

 Munduan ez da sortu

 olako bikua.

 

 Agur Oriotarrak

 eta Ondarrabi,

 arraunlari bikaiñak

 sortu diran kabi;

 Donostia, Ondarru,

 Pasai ta Getari,

 estropaz kanpo lagun

 bata besteari.

 

 Oriotarra beti

 borrokari latza,

 arraunlariak sortzen

 erri aberatza...

 Solaberrieta'kin

 Ubegun Makatza.

 Ezin aztu det oien

 arraunaren gatza.

 

 Oliden lau anaiak

 iñork ez bezela,

 beti bai talde ona

 osatu dutela...

 Batean txalopa ta

 bestean batela,

 aien burutik ez da

 erantzi txapela,

 

III. Estropada

 

 Goiz-erdian igo naiz

 Igeldo-mendira,

 zeruak bere puxka

 utzi dun tokira...

 Itxas-ertze ta mendi

 obeak nun dira?

 Paradisuai nago

 andikan begira...

 

 Iparrak ur-axala

 dardaraz dabilki..

 eguzki lotsatiak

 laiñoa estalki...

 arkaitz loretua da

 jendearen aulki...

 Arraun-jaiari danok

 ateak iriki!

 

 Au goizaren

 erne alai!

 Ondar gaiña,

 mendi ta kai

 dana margo,

 dana dirdai...

 bultzaka ta

 leia nunai.

 Tokia nai!

 Ontzi milla

 pestaren zai.

 Arraunketa

 da gure jai.

 

 Zuzentzailleak marruz

 bideak iriki.

 Baporeak sokatzen

 poliki-poliki...

 Jende-pillak zintzilik

 kirola irriki.

 Danean txuri-gorri

 eta kikirriki...

 

 Estropa da estropa.

 Goazen kai-aldera,

 arraunlari bikaiñak

 leian ikustera;

 txalopak olatuan

 gora eta bera...

 Zeñek eramango du

 aurtengo bandera?

 

 Jendearen emana

 etorri eta jun.

 Amarrak ba-dirala

 eta txalopak nun...?

 Azpiz-gora goxoki

 lapitz eta berun

 autsa labaingarriaz

 jarri dira legun...

 

 Orio, Donostia,

 Pasai, Ondarrabi

 boga-aldi baterako

 balizetan jarri...

 Arraunlariak sutan

 burruka egarri;

 mundu guzia erne

 begi ta belarri...

 

 Arroxa du Pasaiak,

 Oriok oria,

 Ondarrabik muskarra,

 txuri Donostia.

 

 Besoak luzatuta

 egon eziñean,

 mutillak erne daude

 tostaren gaiñean.

 Jendea lepo-luze

 inguru danean,

 arnasa geldituaz

 kezkaren mendean.

 

 Egonaren luzea,

 ta sokaren motza.

 Arraun aien gosea...

 brankaren zorrotza!

 

 Zunpetekoa jo du

 eta bat bi iru lau!

 Arraun-paladak orru

 bizian rau ta rau!!

 

 Lenengo ekiñaren

 eztenkadarekin

 an dijuaz txalopak;

 zein buru ez jakin...

 Erriak itxasora

 irrintzika ekin

 tximista, trumoia ta

 mendebalarekin.

 

 Urrutiratzen dira

 amorruz beteak

 amalau zanko duten

 pizti ur-zaleak.

 

 Arin-arin saltoka,

 ur-gaiña lertuaz,

 olatuai agurka

 dotore dijuaz...

 

 Bagaren bizkarrean,

 buruz gaillendua,

 aurreratzen asi da

 gure treiñerua!

 

 Berrogeiko

 arraunketan

 Oriyo da

 balizetan.

 

 Palada bat,

 palada bi,

 Pasayakin

 Ondarrabi.

 

 Griña dabil

 biotzetan.

 Diru-otsak

 «Portaletan».

 Irratsaioz

 berriketan.

 Txaloak zai

 ondarretan.

 

 Arraun-egoak blaitsu

 tenkatzen indarra,

 txuri-txuri uzten du

 albotan aparra.

 Ukabilka patroiak

 mutillai diarra...

 Alkar ausi eziñik

 pasa dute barra.

 

 Griñak artuta dago

 sutan Donostiya,

 itxas-aldera larri

 josirik begiya.

 Treiñeruak ba-datoz

 «Bi Punetan» iya.

 Orra lantzak artuaz

 dakarten abiya...

 

 Rau! Rau! Rau!!

 dotore datoz arraunean..

 Rau! Rau! Rau!!

 ori-oriak amalau...

 

 Oraindik aspaldiko

 bikain Sarasua

 lemazai trebea da

 ta gure maixua.

 Oliden aurrelari

 Portu ankekua,

 tostan bi aldetatik

 indarra naikua.

 

 Orpoz-orpo jarraiki

 burrundan motorrak.

 Bai politak garaille

 datozen atorrak...

 Begira bagak juaz

 amalau zigorrak,

 ta ontzi-azpitik iges

 olatu pizkorrak.

 

 Txanpak menderatu du

 azken-olatua...

 Oiuka goitik bera

 dator Gaztelua.

 

 Agak urpean ausil

 azkatu indarrak!

 Aupa! Gu gaituk nausi!!

 Gora Oriotarrak!!

 

 Arraunak

 gora...

 Erria

 zora...

 Txalopak nagi

 ta arraunlariak

 etzan albora...

 ura kolkora...

 

 Kaian zurrunbilloa...

 Ik neri! Nik iri!

 Sedazko zapitxoak

 aidean agiri...

 Estropak berea du

 Galduak inbiri...

 ixkanbilla ori.

 

 Danok nekatu gera,

 griñaz arraunlari;

 besoak ezin geldi,

 gogoa bultzari...

 Biotzak eman digu

 palada ugari...

 Orain garailari,

 zoriona, txaloak

 ta bertso kantari...

 

 Or dijuaz...

 txapelduaz...

 arraunlariak

 musu-gorriak...

 Or dijuaz, or dijuaz

 arrauna bizkarren artuaz...

 

 Pozak gañeztu du gaur

 erri-enparantza...

 Ikurrin-itzalpean

 arraunlari-dantza...

 

           * * *

 

 Ontziak urrun doaz

 igesi jaiari,

 zelai-urdin biurtuz

 Kontxaren atari...

 Kaiuak ur-jostaillu

 pesta-ordezkari...

 Kantaurik urrumaka

 maite-min du ari

 Donostia ta bere

 urre-ondartzari.

 

 


inprimatu