Errekastoaren iges-bearra

Kepa-Txiki

 Mendi-erraien guna,

 zidar-ari...

 goizaldearen itzal preskoan

 basoak bera, zelaiak zear.

         * * *

 Ur-zirrixta ezereza,

 ez diran gauzen amesa!

 Sugeak legez biorka

 gora ta bera brinkoka.

 Nora oa ero txiki,

 titiko ume negarti,

 matxinsaltoen antzean

 beti galduta bidean?

 Zorionaren egarri,

 ez daukanaren goseti;

 daukoanagaz azpertu,

 ez dana ezin aurkitu!

 Ariñeketa eroan,

 goitik bera etorgoan

 saltari polit, dantzari,

 eder ta bigun kantari.

         * * *

 Bideko bedarrak,

 ondoko zugaitzak,

 egarria asez datozan txoriak...

 biotza eskuan

 agurka daukozak

 poztu dozalako guztien biziak.

 —«Geldi adi geugaz,

 —daukozak otoika—,

 esango ditugu ipuin maitekorrak,

 maitekorrak eta

 politak amaika...

 Ez eiguzak itxi emen ain bakarrak!»

 —«Danok izan arren

 Jaunaren emaitzak,

 geuriaz bakarrik arduratzen gozak!

 Poz eta atsegin,

 oiñaze ta gaitzak,

 gure muin-muiñetan ittotzen doguzak!»

 Burua amesez zoro,

 apurtzen bazterrak oro...

 Mendiak bera arinka

 eure galbide azterka.

 Goian estu ta saltari

 beian zabal ta mantsoki,

 igeska oia oraindik

 nora-ezean sarturik.

 Ekaitzak aue zigortzen,

 aize-emeak orrazten;

 ezin biurtu atzera

 urrunean dan mendira.

         * * *

 Lortu yoek ezer

 ire alegiñak?

 Zertako balio izan dau ariñak?

 Ase ete dozak

 ire jakin-miñak?

 Zorionak emon ire maitemiñak?

         * * *

 Bizitza danen amaia

 izaten oi da obia,

 errekasto danen loa

 gertatzen da itxasoa.

         * * *

 Mendi erraien guna,

 zidar-ari...

 goizaldean itzal-preskoan

 basoak bera, zelaiak zear.

 Iñular onak itzal-basoak

 goitik jeistean:

 galdu aut,

 aztu nauk...

 Ori dok bizitza:

 Ariñen baratza!