|
Iņurri biak
Arrugain
Egodun iņurriak
Ego bakoari
Onelan itz egiten
Oartu neban nik:
—Entzuizu, adiskide,
Zer zabiz lurrean?
Eztozu ikusten zelan
nabillen aidean
Ego politen bidez
Egaz ona, ta ara,
Bein goian ta bein bean
Yaten nai dodana?
Zu barriz ego barik,
Lurrean yosita,
Egaz egin eziņik
Aize gozatsura.
Errukarria egiz,
Iņurri gaizoa!
Eztakizu zuk ondo
nere zoriona!
Goikoak itz eginda
andik lastertxore,
Beko lagun gaizoak
urten eutsan onan:
—Aize zabal orretan
Egaz ibilteak
Zelango atsegiņa
Dakarren gogora
Aitu al izateko,
Nai neukez egoak;
Baiņa Goika Jaun Onak
Eztaustaz emon da...
Zer egin neyo beraz?,
Gelditu lurrean.
Ego bako iņurriak
Berba eindakoan,
An dager egaz arin
Txori azitxoa.
Abo zabalik dator,
Ta, goiko iņurria,
Bete-betean doa
Arexen abora;
Baita arek pozik sartu
Azkar urdaillean.
Au ikusitakoan
Azpiko iņurriak,
ŦOndo nabil lurreanŧ
Esanaz, sartu zan
Arrapalada baten
Iņurritegian;
Ta bertan sartukeran,
Arnasa beteaz,
Ona zer esan eban
Aitzeko moduan:
—Goratu daigun beti
Jaunaren izena.
|
