Astoa ta zinburruna
Igotz
Arnas ezilkorra zelai sabelean,
Aren atsa galduz zeru zabalean.
Baso, landa ta txara oztin,
Izadia dager amesmin.
Baratz ta muintegi estanda bultzkorrez,
Goi te bee osorik iratzar bearrez,
Biziaren ler-naia dozu,
Euts-eziņeko erditze uzu.
Kepa artzain txikia, giro eder zale,
Txirul-oska ibilli yatzu mendi-alde;
Baiņa, euzkiak galdatzean,
Aztuta itxi dautzu munean.
Txaraz gaiņaldeko barruti ixillean
Anton'en astoa daukazu larrean.
Gardu, elbitz, azki ta larra,
Zanpatu bear dau gilborra.
Mugita-gain datza zinburrun itxia.
Panpox, nasai jaten belarri andia...
Ez daki arek iņundik be
Zer tresna daukon mutur aurre!
Jan ta jan piztiak; mugita bere jan,
Ta orra... aize emon zinburrun zuloan!
Arek bai soiņu ederra
Intziri ebala lasterra!
—Ģ Oi! —astoak ordun—. Nik bai jo ederto!
Ba-naz zertxobait! Ez, enok ain mokolo!
Esku-ezpan dabil artzaiņa,
Muturrez jo dot nik ak aiņaģ.
Erti-araurikan
Batņo ikasi barik,
Iņoiz molda ete
Akats bako lanik?
