inprimatu
Ola-gizonan bizikletari
Izenburua:
Ola-gizonan bizikletari
Sinadura:
Eusebio Igartza
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
Igartza, Eusebio

Argitalpena:
Olerti.
Urtea:
1962
Argitalpenaren urtea:
Alea:
1962 I-II Zortzikote
Orrialdea:
33-34

Ola-gizonan bizikletari

 

E. Igartza

 

 Ola ertzeko bizikleta!

 erdoi zomorroak

 koska dagik,

 baiñan zer?

 Ala ere maite aut, maita.

 

 Zarraren zarrez ibilli ezin...

 kurpil pauso bat,

 negar antsi

 biren ama...

 abesten, langille neke, min.

 

 Urteetan, ire gain zaldun,

 darabillek

 ola gizona.

 Bero, euri

 ta otzalditan, biok lagun.

 

 Goizero dakark langillea

 lo ezkax,

 bart arratseko nekea

 apur bat arin,

 noiz txistu, noiz kezkez betea.

 

 Gauak, artzulo beltz irudi,

 itxutzen gaitunean,

 ire begi bakarrak

 —bideko izar—

 nagusiari etxeruntz argi.

 

 Ola-gizonan semetxoak,

 jaietan dituk alaitzen;

 aitaren aurrean,

 burni bizkarrean,

 —naiz min atzean—

 txirriña joz, alai gaixoak!

 

 Baztartua ikusirikan,

 berebilletan

 dabiltzanak,

 parra dagitek,

 arro-aizeak puzturikan.

 

 Bañan nik, par ordez, goralpen,

 ire bitartez baidik

 sendi beartsuak,

 izardiak goza dun

 ogia, jan aal izaten.

 

 Ik bai eginkizun bikaña!

 ta ala ere

 erdoi zomorroak

 —burni biotz—, koska...

 ori duk lanaren ordaña!

 

 Bañan nik, guk, onesten augu.

 Gerotasunak,

 ire zartasunaren

 aunditasuna

 aitor ta ulertuko balu...!

 

 Ola ertzeko bizikleta!

 ez izan erdoi ajolik.

 Zarraren zarrez

 amaia badatorkik,

 biziko beintzat ire kanta!

 

 


inprimatu