Gau illuna

                       (Yon Gurutzekoaren Noche oscura)

Yon Gurutzekoa

euskaratzailea: Orixe

 Nere zoriona! — Gau illunean,

 maitez su-garretan, — iñor oarkabe

 atera nintzan, — etxe-barruna

 iabal neukanean.

 Illun, bildur gabe, — zurubi gordetik

 mozorro-iantzian, — illun, zelatan,

 etxe barruna — iabal neukanean.

 Gau doatsu artan, — ixil, iñork ere

 ez nindekusala, — ezer ez nik ere,

 nere biotzeko — argia baizik

 gidari ez nula.

 Au nendun gidari — eguerdi-argia

 baiñon areago, — nik nekin tokian

 zegon Arengana, — iñortxo ere

 ageri etzala.

 Gau doatsua! — argia baiño

 maitagarriago — zitzaidan gaua!

 Artan bildu ziran — Maite ta Laztan

 Laztana Maite — biurtzen zala.

 Lore-galtzar ontan, — oso osorik

 Arentzat baineukan, — lo geldi zitzaidan;

 maite egiten nion; — izai-ostoak

 aize zegion.

 Nik Aren adatsak — orraztu artean,

 dorreko aizeak — esku legunez

 lepoan ni ioaz — zentzuak oro

 lotu zizkidan.

 An geldi nintzan, — nitaz aztu nintzan;

 burua makurtuz — Aren galtzarrean.

 Oro geldi zegon. — An nere kezka

 egotzi nendun — lilien artean.