|
Zaurituaren nigarra
Errandone
Gazte-miņ naiz. Kopetez
ximur, buruz xoil,
ale bi, eguzkiaren
dirdai. Matrail
txuri-gorritxoen printzak
ixpilluan ikuski,
zar itxura damaidate.
Gizona izaki,
biotza dut poz-mugida
taupaden nagusi.
Gaztetan nornai duk eder.
Izan nintzan. Bai!!
Baņo, erleak eztia
lilietan dagi,
aukeraren egarriz.
Krabeliņaren izpi
ninduzun... ta zaputz...
Ordutik dut eri.
Usaindu baninduten...
Bitoz-miņ egonki,
etsipenez ler nindagon,
kuttunareu zai,
irakin pirpira bare
nezar os-osoki.
Noiz enean kokatuko?
Lore polit senti
ustez lorietan nenkusan.
Ametsetan bizi
izandako panpoxa nun?
Maite-miņ bizi,
erne berri, norantz ituan
begiak iriki?
Loretu banintzan ere,
ez alperrik! Begi
ņiņiak jaurti mundura
ta poz intziri,
ezti goxorik iņun ezin topa.
Bizitzan bakarti...
itun... Maiz otoi dagiot
nere buruari:
ŦMutil zarraren zoritxar
mingotza! Irri,
par, atsegin etzerate
neretzat.
Urruti bazoazteke...
Ordaņez,
baditut bastoi
aukerakorik... itzai
eztena ta artzai makilla;
mendi-ibarrez
an-emen ibilki,
barne-arrak uxa ditzan,
nigandik urruti.
|
