Otoitza
Markiegi'tar Peli
Jauna, isuri zure begien
maite dirdai bat;
argi ixil orren izpitxo bat sar
nere animan:
Lur au aizeak arrotu duan
auts eta zikin da.
Auzoko oroak... auzoan bitez,
Biok aspaldi
egin genizun esi estua
ez bedi jausi.
Biok gaitezan emen barruan,
biok bakarrik:
neri begira zu, pakez, ta ni
maite lillurraz zugan etzanik.
Ixil geldia gure, jarduna:
zeruruntz kea,
mendi artetik mur-mur gozoan
doan erreka,
edo arrano ego zabalen
ega bezela.
Gorputz, lokarriz lotu-lotuta
naukate etsaiak.
Biotzak Zu nai, gorputzak lurra
biok indarka
gogorra dute. Zein garaille, nork
dezake asma?
Jauna, esia zartatuz norbait
sartu baiņo len,
lokarria autsi... Baiņa gu biok
gaiten alkarren.
