Nere txori kutun
Olabeaga'tar Y.
Laņo arin,
odei zuri,
apar legun,
eun gorri,
txori kutun.
Badator leiatsu
eguzpi izpi tarte,
utziaz sortalde,
nere txori maite.
Ara emen geldi
arkaitz tontor baten,
zelai orlegian
zut nagon bitarten.
Esna zait biotza,
naspildu adimen,
begiz ikusiaz
nere maite emen.
Zuk edatzen dezun
edertasun dana,
pozez betetzen dit
gogamen barruna.
Elur odei zear,
goruntz, goruntz beti,
noraņo jo zenun
eziņ nik ikusi?
Zerutar aldira
alai igo ziņan;
an arkitu zenun
Jauna atsegiņetan.
Zoriontsu bai zu;
eskerrak Jaunari
garbi zeralako,
ene kutun ori.
Amets ari al naiz
zu ikusiz goian
guztiz pozez,
Maite Maiteen alboan?
Antxe zaude zu bai
murgil zorionetan,
biotz ta bizitza
kixkalduz garretan.
Eztizko zeruan
zabiltz txit alaiki,
nabaitzen dezula
zure baita garbi.
Leku aietako
argiaren izpi
purrustan edaten,
zaitut nik ikusi.
Etzera lengoa,
alda zera laxter;
Jaunak egin zaitu
ben-benetan eder.
Zaude beti emen,
nerekin bai beti;
itzalpe goxoan
begira alkarri.
Leno ariņ laņo...
orain giro garbi.
Leno leun apar...
orain maite zuzi.
..... ..... ..... .....
leno, orain, beti,
..... ..... ..... .....
biotzeko txori.
|