|
Goiztar-mitxeleta
Arratetiko-bat
Martiko aixe epel batek
atara ninduen;
Mitxeleta polita
Otola'n ortuan.
Damaskiņo-gintzako
urre gorrixa
bezin ederra nere
eguen orixa.
Eta zeru urdiņian,
baneban zeiņ poztu,
nebalakuan Uda-
barrixa aurreratu.
Zoriontzu nintzan ba
euzki eta loren,
Negu luzeko edurrak
ta otzen ondoren.
Baņa Urteko erlojuan
goiz zan, ay!, goizegi;
ta, a, beingo aixe epela
engaņu bat neri.
Gorri ba ondik lurra,
zan orbel ta ez lora;
biaramonetik berriz
egualdi gogorra.
T'agur nere soņeko,
t'agur nere urriak;
agur nituan ames
maitetsugarriak.
Beriala txingorrak,
ninduen apurtu,
eta lur loixan kontra
trapu zar biurtu.
Goizegi ai! aurkitzia
norberan ederra,
mundu gaiztua dala
sarritan okerra!
Gizon ameslarixok
bardiņa gabiz gu;
batera goizegi
ta bestera berandu.
Goiz, esperantza onen
aindu ederrentzat;
lelu, len Mundua zan
gazte zintzuentzat.
|
