Buru-errota

Etxaniz'tar Nemesi

 ¡Ai, nere Errota!

 ¡Buru-Errota!.

 Milaka gogapen

 dituk alkar-joka.

 Etxeak, etxeak, etxeak,

 sorgin-tren iduri igeska:

 gizonak, mendiak, ibaiak,

 txakurrak... oro dituk kezka.

 Dantza zoro batek arabil,

 usu aldatuz jolas-neska.

 ¡Ai, nere Errota!

 ¡Buru-Errota!.

 Etengabea dek

 ire ames-miña.

 Urrutiko ibili, dirutza

 errezak, bizitza ariña,

 aginte zabalak, jakintza

 azkarra, dek ire iriña:

 erromeri nastu batean

 gardosten abil ire griña.

 ¡Ai, nere Errota!

 ¡Buru-Errota

 Itzul da berritzul

 inpernu-batzarre:

 gorroto, bekaitz, arrokeri,

 lizunkeriak gorasarre:

 gerra, eriotz, lapurretak,

 gurpil biurriari ¡arre!.

 Pekatuzko zurrunbiloan

 itotzen nauk jolas ta parre.

 ¡Ai, nere Errota!

 ¡Buru-Errota

 ¿Nun dek ik atseden

 artzeko etzana?

 Gogapen, ames, pekatuak

 sortzen, dek beti ire lana:

 bizitza gorrotazi didak,

 ikusiz ire gaitz-yorana.

 Arnaska, itoka daramak

 egonik gabeko edana.

 ¡Ai, nere Errota!

 ¡Buru-Errota!.

 Zeruan kakotu

 bearreko inguma,

 Jainko Beraren oñetara

 jaso zak ire erresuma:

 otoitz eta ilduraz oakit

 eioaz birtute-bilguma:

 zeruko iriñez ogituta,

 dezadan Jaunaren eskuma.