Mertxika arbolak loratzetan

Auxtin Zamora

 Amatto,

 arima higialdi batez,

 eskaini ninduzun,

 nigar xorta bat.

 Harritu nintzen ikustearekin:

 neure burua naukala,

 osorik eta biluzirik,

 nigar xorta horren barnean.

 Uraren firfirekin,

 argiaren miliar ximixtekin,

 zure matela

 hildokatu ondoan,

 ixuri zen

 neure esku ahurrera,

 erle batek,

 desestekatzen duen

 erremulia osto urdin bat bezala.

 Geroztik,

 badakit,

 amatto,

 mertxika arbolak loratzetan,

 amodioz edo bihotzminez,

 begiak bustitzen zauzkitalarik,

 zonbat,

 "ni, haur" naizen

 "zu, haurrez" iduria.