|
Udazkenaren nabarra
Jakes Ahamendaburu
Joan zaigu urria
isil eta leun
leun eta ontuts,
bidari amorratu
betikotz itzurle
Ilungiz ilungi
eremu biluzten
erorka dabilan
hego beltz hitsua
Aski zer den
ez dakiten
udazken helduegi baten
holtz minduak
Euri gozoa zir zir
osto gorrituekin
nahas eta jolas
Maitasunaren fabula
bertsotzen duten
zure musu jakinak
Bereiztearen hurbila
gordetzen duten
zure musu enoiak
Loreak emeki
dirade ihaurri
neguak baitaki
hainbat histori
Sorgien zilarrean
xirrista gardenak
ekia distiatzen
Urruti nabarrean
astiri hilkorrak
iluna bedeinkatzen
Gau ertzean
zure begirada nekatuaren
zedagabea
non
nire gezur txikienak
nire negar ixilenak
tristezi goxo batez
ttittatzen baitira
Iguzkiaren igoeran
urte osoa daukaten
kuku jostakinak
Hegoaren losin bakoitza
bizitzen dakiten
pagu helezinak
Isilez ehoa
baserri suhila
hazieak daroa
irrien itzala
Hemen gazteak
ez baitira hasarretzen
askatasunaren gosea
desafiatzeko ez ezik...
Hedoi gori presaka
mila ttantten kilika
Noiztik hasarre
euri andere
Bizitzaren labainska
menturazko borroka
Noiztik beteak
gartzel hezeak
Maitearen milika
ferekuen fereka
Noiztik oroitza
zure gorputza
Irudien kulunka
ironien oreka
Noiztik olerki
nire isurki?
Zu, urri
sasoien amona,
nehork agor
ez lezaken
irudi sorgi bizia...
Zu, urri
nire bertsuek
sala ezin duten
bizitzaren efemeroa,
esperantza...
Nork asma dezake
zure jantzi dirdaitsuak
dadukan poesia...
Eta uhaiz zoroak
olaren jauzia
arroken artean
gordetzen, ematzen
Ilargiaren
errainu gelberan
zuhaizti geldiak,
geldiago ezin...
Basetxeen
banu intimista
urratzen duten
atsegin oihuak,
lur pozgarri honen
birjina
zikintzen duten
edozein arrotzaren
pauso elkorrak...
...zertako kexatzen
ote dirade
sabai zokoetako
xakur ilunak?
Zergatik hainbat agur?
hainbat gezur?
Ni, larrazkenaren
joaira magikoak
darabiltzan
paperrezko txoria...
Gorde, gorde
gordeago ezin
nire tristezia...
|
