Palestindar minaren kronika
Mamud Darwich
1.
zer dugu oroitzapen beharrik
Karmela gutan dago
eta gure betazaletan Galileako belarra dator
Ez zazu erran: ez ote genuen laster egiten
ibai baten gisara haren aurkitzeko
gure herriaren haragian gara
gutan dago
2.
Ekaina baino lehen ez ginen sortuak
horregatik gure pasionea
ez da kateetan purruskatu
hogei urte egiten du, o ahizpa
poesiarik ez dugula idazten
baina borrokatzen dugula
3.
zure begietan itotzen den itzal hori
deabru jainkotiarra da
Ekainetik etorria
frente guzietan martirio baten kolorea dago
eguzkia inguratzeko
otoitzaren gostua
hilarazten eta berpizten du
hautu gozoa!
4.
gau luzearen bukaerako ttantta baten
eran ene bihotzera erortzen dira
zure begiak gordetzen dituen ilunaren lehen oihala
eta batzen gaituena, orain, hemen bertan
deskripituraren garaian
itzul bidea da
5.
gau honetan, zure botza
puņala da, zauria eta eztia
bitimen ixilduratik datorren loera
Non dira nereak?
exilioaren denda utzi dute, eta itzuli dira
ebasteari berriz
eskainiak izateko
6.
amodiozko hitzak ez dira herdoildu
baina maitea
preso dago - etxe atariak
eta bekatuak
balkoiak eraman dituen galerna
oparitu zenizkidan o maitea
zure begiek baizik ez dute
nere bihotza bete
eta orain hona nere bihotza
aberriaz aberasten dela
7.
abesten zenuenean, balkoiak
hormetarik destekatzen ikusi nituen
eta plaza mendien maldetaraino hedatzen
musikarik ez genuen entzuten
hitzen koierarik ez genuen bereizten
gela
heroe tropa batek gaineztatzen zigun
8.
orain badakigu alaudaren oihua
konkerenteen arpegira ezpata argitsuz zerk aldatzen duen
orain badakigu hilerrietako ixiltasuna
bizibaratz apoteosisetan zerk aldatzen duen
9.
nere odolak bere arpegiari
uda eta pulsazioak hartzen zizkion
etxean, ahalgeturik sartu naiz
hilik erori zen... nere zauriaren gainera
sorkunde gauaren geriza zen
haidurua
eta orain festa aurkitzen dut
oroitzapenen arbolan berean
10.
su eta izarrintz dira bere begiak
hurbiltzen natzaiolarik kantatzen du
ixiltasuna eta otoitza bere besoetan
trenputxartzen dira
A nahi baduzu deit ezazu martirio
gazterik, errefuxiatu-zelala utzi zuen
eta itzuli zen
jainko baten bisaia zeukan
itzuli zenean
11.
martirioen larrua xurgatzen duen lur honek
izar eta ogi uztak hitzemaiten ditu udako
gorets ezazu
bere erraietan ura,eta gatza gara.
eta bere sahetsean
erresistentzi boltsa
mingarria
12.
zintzurrean gora datozkit negarrak
eta nere begiak gorri dira
nausien atean askatu naiz
Hil direnek orok
hilen direnek goizen haserretan
laztantzen naute
nitaz gorputz zartagailua
egin dute
13.
nereen etxea desierto dago
Ilaraino aldatu dute Jaffa
bere kopeta baizik ez du atzeman
nere bila joan denak
heriotz hori guzia utz iezadazu, o ahizpa
gatz hori osorik utz iezadazu
galtzearen zeruan argi dezan
izar bat trezatuko dut
14.
o nere min urgulutsua
aberria ez da balisa bat
eta ez naiz bidaiaria
zoroa nago
eta lur hau
nere pasionea da
15.
kopetan hazten zait damuaren belarra
oroitzapenei abandonatzen banaiz
eta heldu ezinezko gauz hori erregretatzen dut
nostalgiari lotzen baldin banaiz
esklaboen mitoak neregain hartzen ditut
baina abotsaz harri bat moldatzea erabaki dut
eta harriaz melodia bat
16.
nere kopetak itzalik ez dauka
eta nere itzala ez dakust
gauez inguratu frenteak argitzen ez dituen
zauriari tu dagiot
festarako beirazktitzu malkoak
poz negarrak baizik ez ditugu ixuriko
zezenplazako heriotz hori
ezti eta bizi bedi
17.
minetan handitu naiz
eta ez diot erran amari
gauaz nola aldatzen den errefuxiatu zelaia
iturria, ene izena eta ene zuzen bidea ez ditut galduak
horregatik bere trapuetan
mila izar disdiratzen ikusi ditu
18.
nere bandera beltza da
portua hilkutxa
eta nere bizkarra zubi bat
O gutan lehertzen den munduaren larrazkena
O gutan sortzen den munduaren udaberria
nere lorea gorria da
portua irekia
nere bihotza arbola bat
19.
nere hizkuntza
galernen ibaietako
uren murmurioa da
gerla zelaietako ogiaren eta eguzkiaren
nahasketa da
noiztenka menturaz gaizki esprimitu naiz
baina - modestia faltsorik gabe - geniala nintzen
hiztegia bihotzaz trukatu nuenean
20.
etsaiak behar genituen
biritxiak ginela jakiteko
tenpesta behar genuen
haritzaren enborrean bizi gindezen
eta jesus krist jauna handitu ez balitz
kurutzearen tronuan
kobarde geratuko zen
zauria galdu duen haurraren gisara
21.
sekulan erran ez dudan
zerbait salatuko dizut
balkoiean itzalak ilargia itotzen du
ene herria epopeia bat zen
interprete lana neukan
hona bihurtu naizela
musika tresnaren sokaren bat
22.
arkeologoak harriak aztertzen ditu
begiz biltzen ditu leienda ondarrak
okerra den pasaiante xoila naizela
zibilizazioaren liburuan
hitz bakar batek nere presentzia frogatzen
ez duela erabakitzearren
eta nik nere arbolak landatzen ditut
presarik gabe
eta nere amodioa kantatzen dut
23.
udako hedoiak galtzeak
bizkarrean dakarren mirarien sokan
dilindatu du erregeen arraza
asesinatua naiz, krimearen gauean berpiztua
horra nere erroak
lurrean indartzen doazela
24.
hona etortzen dela hitzak ekintz
bihurtu behar dudan garaia
hona etortzen dela
lurrari, alauderi nere amodioa
frogatu behar dudan ordua
aro hauetan, makilak kitarra masakratzen du
eta ni
zurpailtzen mirailean
nere gibelean arbola bat altxatu denetik
