Gurutze gorriaz kantu xumea

Mamud Darwich

 aita, erradazu

 egia ote da gizon guziek, leku orotan

 ogia dutela, esperantza

 eta himno nazional bat?

 Zergatik gabiltza hain goseti

 eta, apalik, abesti tristeak kantatzen ditugu?

 Aita! ontsa gara, sekuritatean gaude

 gurutze gorriaren altzoan.

 Irin zakuak hustuak direnean

 ilargia ene begietan og bihurtzen da.

 Zergatik aita, ene alegerazko oihuak

 purrusken, gasna horien kontra

 trukatzen dituzu, gurutze gorriaren dendetan?

 O aita, euri badagi oliberak gerizatuko gaitua,

 arbolek guretzat sua eginen dutea,

 argizeituaren disdirak hormak gesalduko ditia,

 eta gaueko fantomeak erreko?

 Mila galdera degizkitzut

 eta zure begietan, harrizko ixiltasuna dakust

 ihardets iezadazu aita, ene aita zirea,

 ala gurutze gorriaren haur bilakatua naiz

 O aita, gurutzearen maldan loreak hazten ahal direa,

 erresinolak kanta dezakea?

 Zergatik dinamitatu dute gure etxe ttikia

 eta zergatik, o aita, eguzkiaz ametsetan

 hasten zara, ilunabar orotan

 eta deitzen nauzu, ardura nauzu deitzen

 gurutze gorriaren denden aintzinean

 bixkotxez eta mahats lehorrez

 pentsatzen ari naizelarik?

 ene balantzarietaz desjabetu naute

 ene ogia lohian pastatu dute

 ene betileak errautsetan herrestatu dituzte

 ene zurezko zaldia ebatsi didate

 aitaren zamak karreatzera bortxatu naute

 eta gau etengabeen kargak

 A bapatean nork leher arazi nau suzko arroiletan

 nork galarazi daut urtxoen gozotasuna

 gurutze gorriaren banderen pean?