Ama

Charles Carrere

 Nere begiek amaren gainean

 ametsezko sohakoa pausatzen dute

 bere eskuek arraina garbitzen dute

 baratzuriak

 tipulak bipiltzen

 gombua mozten

 amaren arpegiak bere oneziak goxatzen duen

 gaueko argia

 ezkontzen du

 trankila

 sukaldeak kapera baten

 neguko bakea

 lasaitasuna du,

 usainez

 pizu

 intsentsu arratsaldetiarrez

 muezzinaren kantua doidoia

 eta ttirritena

 bake hori iratzar arazteko

 arrastian

 eta amaren bihotza

 etxe guztian,

 hemen nago haur

 zure oinetan.

 Haurra kurutzearen maldan bezala.

 Gaua aintzina doa

 samurtasunaren belaren gainean

 arima borrobiltzen zait

 kantu oparoen

 hitzen fereka epelen ixurian.

 Izarrak hasperenka

 gautiar fantomeen eran,

 loaren erroak

 ortzean

 gizakiak argitzeko

 haizea ereiteko.

 Argian zehar

 nere bihotzak marrazten ditu

 zure eskuen itzalean

 hitz disdiratsuak

 hagun hitzak

 arratsaren edertasunean.