Joan dira

Pier Jakes Helias

 Bat bestearen ondotik joan dira,

 eta umezurtz gelditu naiz.

 Zakurrarekin, makilarekin, orgekin joan dira;

 koloregabeko oihal puskak, zeruko hitzak, laino hitzak,

 otoitzak eta irri ixtorioak,

 zikinaren ixuria eta intsentsuaren usaina.

 Haiekin guttiko jendeak urtu dira,

 osoki ixiltzen ziren laborariak,

 lurraren burrunbak entzuteko,

 haizeen oheak urean begiz segitzen zituzten

 beren belen gorriaz petatxatu arrantzaleak,

 joan da nere aitatxi Lan,

 edertien kondalaria,

 bere eskuen balantzetan

 bi arditen zuhurtzia pizatzen zakiena.

 Erraiezu oraino!