Parke menditsu, nahasi buruhausle...
Alexandre Kouchner
Parke menditsu, nahasi, buruhausle,
izai lerrokadak, agin, aztigar,
haritz bat, bere abar erraldoiekin, bazterrean luzatua
eta ura guzien mirail.
Ondoan hedatua, haritz bat abar erraldoiekin,
haren punta apurtua, haren hostodi xehatua,
zubi-altxa zaharra bailitza, erdi hautsia,
nola dorrea eta bere ingurua, elefantea eta bere sudurra.
Bizpahiru ezkur altxatu dira, lur akitu hortarik,
bizpahiru plomuzko soldadok beren sakeletan
destinua etzan zuten... Amestu zuten? Berdin
Erromaz, erretretaz, etxe ttiki batetaz.
Natura, begira, bizi da, ez da sekulan beha egoten,
garaiekin, mendiekin, epokekin arras zoriontsu da.
Eta haritzaren urrezko abarrak ohitura hartu
du, arrunta koronatzeko eta dio: non ote dago?
Harekin, hegi moldatuetan, non junta ditezke eslabon baten,
rusiar eta erromatar marrak,
batean, elurra eta lerrakeriak agertzen dira,
bestean, elge beroak eta lerro gudukariak.