Lan egiteak nekatzen du
Pavese
Bakarrik haurrak du karrika trebeskatzen
bere etxetik ihes joateko, baina egun osoan
karrikan herrestan dabilan gizon hori ez da
haurra, eta ez du bere etxetik ihes egiten.
Udan, badira arratsaldeak plazak hutsak baitira,
apaltzen ari den eguzkiari eskainiak, eta arbol
debaldez hornitu abenida hortarik datorren gizona
baratzen da. Bakarrik egoteak balio ote du, gero eta
bakartiago senditzeko? Herrestan gabiltzake, plazak
eta karrikak hutsak dira. Emazte bat geldi arazi behar
litzateke, harekin mintzatu, elkarrekin bizitzeaz
konbentzitu. Bestela, bakarrik mintzo gara, horregatik
batzutan,
gautiar mozkortiak etortzen dira eta bizi osoko
proiektuak aipatzen dizkigute.
Dudarik gabe, ez da, plazaren mortuan idurikatzean norbait
kurutzatzen, baina karriketan herrestan noiztenka gelditzen
gara. Biga balira bederen, xoilik karriketan ibiltzeko, etxea
emakumea legokeen tokian litzateke eta berdin balio luke.
Gauez plaza berriz husten da.
Eta pasatzen den gizon horrek ez ditu etxeak ikusten,
argi inutilen erdian, begiak ez ditu altxatzen,
bakarrik, bereak bezalako esku babatsu eta gogorrak
dituzten gizonek ezarri kaleko harriak senditzen ditu.
Ez da komeni plaza hustu honetan egotea.
Baliteke, emazte bat karrikan otoizten balitz,
etxe bat eskain lezakeela.