inprimatu
Ilargi berriak
Izenburua:
Ilargi berriak
Sinadura:
Jean Louis Davant
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
Davant, Jean Louis

Argitalpena:
Maiatz.
Urtea:
1982
Argitalpenaren urtea:
Alea:
2.zk.
Orrialdea:
55-59

Ilargi berriak

 

Jean Louis Davant

 

 urte hartan etorri zen

 Bazko baino lehen uda.

 Martirak berpiztu ziren

 Ekaineko azkorrian.

 Arraultz opila jan zuten

 Aitamekin sukaldean.

 Laster Praka Irabarna

 Komentuan sartu zen

 Arantzazun alabaina,

 Eta Pasaiko portuan

 Euskaraz ikasi zuen

 Musika Herzog Enrique

 Jaun ospetsu horrek ere.

 Eta hona miraria

 Nola dugun etorria:

 

 Bakea, emazte,

 Bakea zurekin

 Eginenko dit.

 Ilargi zaharretako ilunbe luzetan,

 Zein guduka lazgarriak gure lurretan!

 Zeruko sua harturik,

 Hartaz burdina landurik,

 Noren aurka,

 Nork ote orain badaki?

 Noren alde,

 Iñork orain ez daki...

 Azken batean,

 Ezin bestean,

 Zuri atea dardoaz bortxatu nizun,

 Zuri bai gerla irabazi nizun

 Zoritxarrez

 Pyrrus honek!

 

 Bi nigarren artetik

 Artoa baino haundiago

 Hitzeman zenidan gazta.

 Egin bedi zure nahia

 Elgean bezala ohean ere

 Amen!

 

 Ez amen

 ez birjinen

 ez puten

 ez besteen ahotik

 holako agintzarik

 ez sinets

 ez onets.

 

 Etxean artoa mehe,

 Baina gaztarik batere.

 Ai, ei, gaizo ni

 Eta gaizo zu,

 ene lagun tristanta.

 Gerlari baten indar mandoa,

 ametsen amets antzua!

 

 Ni, ni, ni,... Nini!

 Niri hire besoak, elgerako.

 Niri hire sabela, oherako.

 Bere gelaria behar din gerlariak,

 Senar duenak, Jauna badin, Allah Jainkoa!

 Ez hakiena gauza soil eta arrunt hau:

 Aberatsak din hazten abereak hazten diozkan sehia,

 Esnea ohera ekarten dion neskatoa.

 Etxe oneko etxekandere egin hintudan,

 Ez haunat usu zanpatzen, ilean behin doi-doia...

 Estima zan arren, hik jabe ona dun!

 

 Andere Amaia bera,

 biziaren Ama-Lurra,

 Jabe On Goiko egin nuen,

 Ar bihurtu nuen,

 Suzko dardo batez armaturik,

 Ortzi, Jupiter, Deus!

 

 Baina zure bihotz mina,

 urzo gorri, ene lurretarik ihes

 urrungo zeruetara

 ihintz bila,

 nongo hedoi beltzetara

 itzal eske.

 

 Esku laster zu soroan

 baina sukaldean ezpainak motx,

 ohean bularrak xorrotx,

 atx, gibel aitzineak hotx...

 

 Antzu ene indarrak,

 hau dinagu idortea.

 Eihartzen haritz ondoak,

 hil-zorian artzan-hora,

 agortu iturriñoa.

 

 Gure karlosak ostatuz ostatu

 jo hara, jo hona.

 Gure mutxurdinak gerla gorrian,

 beti fransezez.

 Etxe ondarra jan behar diküzie,

 laster ospitalialako gütützü

 tristant eli bat bezala.

 

 Orain aski da,

 bai aski gerla.

 Ez zaitut, maitea, haboro setiaturen,

 hertsaturen, bortxaturen, zapaturen.

 Ez gudua, maitasuna,

 Burdinazko dardoa sura botaturik,

 olibatze adar bat txitxukatu dizut,

 eskulpitu,

 adelatu.

 Hona edalontzi hau,

 ori sagardoz beterik

 bakearen izenean,

 harrazu eta edan otoi.

 

 Hola mintzatu zen gizona

 1977garrena zelako urtean,

 ilargi berrietako lehenean.

 Sukaldetik baratzera,

 saltegitik lantegira

 hegalez urzo xuria:

 Jakin duxula berria?

 

 Euskal-Herriko emakumeen biltzarra

 akelarren egin zen

 ilargi xuritan:

 berrehun mila emazte

 ta neskatxaa gazte,

 neskatoxeak eta neskatoxeak eta neskatxak kandatu gabe,

 Gizonkien ikuspegitik askaturik,

 arren nahikeriatik biluzirik,

 larru gorri zauden,

 larru zuri, hori edo beltx,

 denak ederrak,

 oro garbiak

 Eba guztiak.

 

 Goiko arren ordezkari zenbait

 Madriletik etorri zen laster

 eta Parisetik noizbait,

 apal-apalik,

 ustekeriez ontutsik eta atorras,

 arrosa korda lepoan,

 sagardo kopa eskuan,

 bakearen eske.

 

 Ez ziren ez ministro, ez deputatu, ez senatore,

 are gutiago prefet ez gobernadore

 Jatorrak ziren, xuxenak, langileak,

 auzo elkarteek aukeratuak,

 gizon pollitak gainera.

 

 Gaua zen eta

 goxo zen eta

 bularrak librean airos,

 sabelak hegoan uros

 Hondarribiko ondartzan

 eta Hendaiako plaian,

 Ekaineko ilargitan

 emazteak fandangotan...

 


inprimatu