Arestiren argazki zuri-beltz baten aurrean

Rikardo Arregi Diaz de Heredia

 Azkenean eman zioten zure izena

 Bilboko karrika bati, auskalo nork esango duen orain

 Arestin bizi dela, eta errazegia litzateke

 gugan bizi zarela esatea.

 Bilbo zuri-beltz langartsu bat dakusat

 Zurekin pentsatzen dudan bakoitzean,

 gerraondoko Bilbo hotz eta triste bat,

 egunero bulego txiki eta goseti batera joaten

 aspaldian ez dituzte leihoak garbitu

 eta hautsa pilatzen da zenbakiz bete paper horisketan.

 Dena zuri-beltza aintzinako filmeen antzera,

 jendea zuri-beltza, zuri-beltza hiria,

 zuri-beltzak apaizen liburuak,

 argazki zuri-beltzak, zuri-beltzak etxeak.

 Belarra berdea zen zure garaietan?

 Gabardinak, txapela eta euritako beltzak

 euskaltzaleen bilera astun eta antzuak

 beldur zuri-beltza, iritziak zuriak ala beltzak.

 Oskarbia ikusi zenuen noizbait?

 Zurekin menditik jeitsi ginen maldan behera,

 mila esker, inoiz ez naiz mendizale izan,

 erakutsiko nizuke gustora hiria, eta bertan oasiak,

 nola mugitzen garen teknikolorean eta gerra berriak.

 Ai, Malgizon Arestiar

 txistulariak dira oraindik Euskal Herrian

 nagusi, ugazaba eta epaile,

 euskaldun jendeak artalde izatean jartzen du esperantza

 eta eztabaida aspergarriek etengabe diraute,

 bizien artean, ez izan zalantzarik,

 deskomekatua izango zinateke.

 Gutxi daukat zuretzat, eta horregatik

 inoiz baino apalago,

 inoiz baino zuri-beltzago,

 ene lehen karta izan zena

 eskaintzen dizut zure karta jokorako:

 Gabriel Aresti eta gero Segurola

 euskaldunen artean sugarrezko bola,

 maldan behera garaman haize zirimola,

 bihotzez mintzatu zen, ireki kaiola,

 ez dakigu nola

 galdu zen odola,

 bihurtu arbola,

 gaitezen kontsolo

 umezurtz gara baina ez zaigu axola.