Gau ilunetik sorturiko gogoetak

Amai Aiama

 Egunsentiak berekin ekarri ditu

 Zure ametsa heriotzez bildu duten izpiak,

 Itsasoko gesaletan blai,

 Itsasoko arroketan,

 Amets gordeleku,

 Askatasun garraixiz erantzun diezu,

 Gorrotoz,

 Orain bai, betirako ilargia desiratuz

 Baina ez errendituz,

 Ez goldarkeriz,

 Ilargi argitan ez bait da inoiz, inola, inon,

 zure ahotsa agortuko.

   ... Ilargi betea dut maite,

         Kresala dut maite,

             Zutaz badut oroimen;

     Irteerarik gabeko zulo beltzean galdurik,

 Itsasoko arroken kontra nire gorroto garratza,

             Eskuak loturik,

             Zangotik zintzilik,

             Ezpainak josirik...

                 Badut zutaz oroimen oraindik...

 Lehioaren zirrizkutik zelatan ilargia

 Nire atzetik

 Malenkonia apur batez.

 Nire ispiluan begiratuz, zu ikusi zaitut isladan

 Zure begiek garbi hitzegin balidaten lez

 Kemenez ausartu natzaizu parean

 Bidegurutzean luzez egoteaz

 Kontrolaezinezko desioak erditu zaizkit

 Jakin badakidan arren nire fantasiak agian,

 Ez duela, eta ez duela inoiz denborarik,

 Unerik izanen etorkizunean.

 Liburu zahar batean zanpaturiko

 Lore siku bat bezala gogoratuko haut;

 Ez bait da inoiz lorea ustelduko,

 Ez sua amaituko,

 Ez garrak itzaliko,

 Luzaroan entzungabeko kanpai hotsen errepikan

 Murgiltzen nauen grinaren gainetik bati dago

 Hi ezagutzearena.

 Ostadarraren atzetik jalgi-malgika

 Itsasohoin bastart batek

 Baurre ikaragarrian murgildurik

 Dagoen itsasoari

 Eztikeriaz

 Irri eta marraz

 Irrizuri eta irtirinkeriaz

 Itsaslore eta itsaslakatzen irritsan

 Itohoinak zeru goienetik begira dituelarik,

 Lotsati ezkutuan dabilen eguzkiaren izpiei

 Oxk egin die,

 lapurtuz,

 Istinga eta istilei bizi berri bat eman naiz

           Ordundik, goibel dago itsasoa

                                           Haserre...

 Gauak badik halako zera hunkigarri bat

       Hire larrua gertutik usaintzeak bakarrik lasaituko,

               Aseko ninduke,

                     Ilargia eta izarrak bakarrik lekuko.

                             Aintzinako oroimen eta usainez inguraturik

 Behin kanpandorreko ordularia eskatu nian,

 Baita hik agindu ere

 Polita duk lortu ezin daitezkeen gauzak eskatzea,

 Eta baita aginduak izatea ere,

 Bada esperantzarik nonbait.

 Zer dira bada egun batzu,

 Oroimenak bizirik badirau?