Rutinaren marra infinitoa

edo halako zerbait

 nostalgiaz setiatua geratu zan

 Vorchilov mariskala gaueko filmean

 Nor da gortina hatz puntekin baztertu eta kalera begira dagoen andere hori?

 Zein da oinez ikasten ari den haurra?

 Nortzu dira espaloi hautsian barrikadak jartzen ari diren mutilak?

 Eta adreilu bakoitza kontatzen ari den mozkorra?

 gosariko kafesnea edaten dudan artean

 oharkabean idazten dut aldameneko hiriaren

                                             KRONIKA

 leihoan

 pausatu dira

 ilargi beteko hegazti itsuak.

 Bide bazterreko ametsa eta amodioa

 badirudi elkartu direla berriro

 neguko egunsentian.

 (negarrez segitzen duzu)

 gure istorioak bezain merkeak

 zure eta nere negar anpuloak;

 ez du merezi hau irakurtzen jarraitzea,

 ezer ez da inportantea.

 Eta desiratu eta aldegiten duen

 zure figura, maitea, soilik

             HERIOTZA

 parkera abiatu gara kafe bat hartzeko,

 leiho eta balkoi guztien azpian

 afreilu grisez estalitako abenidak

 eta "Eternité" hitza izkribatu dut

 gure aurrean loratutako itsaso erratuan.

 Parkean, banda buhame baten kontzertua entzun dugu;

 eskuak elkar hartuta, barkiloak, sentimendu perfektoak

                                                                         eta

 Zuk

 —larunbat honetan erresumarik zabalena—

 "Ez zaitut sekula ahantziko, ezingo nuke..." esan didazu

 iragaiten ari den momentuan.

 Etxerako bidean, ez dugu Ziudade gainera

 erortzen ari den mesprezio geldoa sentituko,

 ezta Udazkeneko erlojuen fatalitatea

 zere orain ere basatiki egingo dugu

                   AMODIOA

 espaloi orotan ilargiaren urruna edo argi zartatua

 dibujatuko da amargurak estaltzen dituen bideetan,

 teori iraultzaileak eta obreroen izerdiak

 alferrik galtzen diran eguneroko negu batetan;

 bitartean burokratek, alkimistek eta lehendakariak

 beren masailetako irribarreak eskeiniko dituzte

 presondegi, zahartoki, putetxe eta sukaldetako telebistetan,

 eta tiroak entzun dira kale berberak luzatzen direneko

                                                                 isiltasunean

 orduan zuk, spray beltzez idatziko dituzu

 "errepresiorik ez" edo "desobedientzia" bezalako lemak

 balkoira zure printzesa irtetzen den edo ez errezeloz begiratuz,

 baina zure begirada, astelehen arratsalde estupidoaren

 "cantigas de amor"-etan galduko da,

 orduan edozeinek

 —mekaguendios— amaiezina botako dun dena gorrotatuz,

 bai egunen hondakin infinitoa, bai

                     ZIUDADEA