inprimatu
Oteiza
Izenburua:
Oteiza
Sinadura:
Jorge Oteiza
Urkizaren iruzkina:
(Eusk.: Eduardo Gil Bera)
Egilea(k):
Oteiza, Jorge
Eduardo Gil Bera

Argitalpena:
Mazantini.
Urtea:
1992
Argitalpenaren urtea:
Alea:
3.zk.
Orrialdea:
31-32

Oteiza

 

"ITZIAR elegía y otros poemas" liburuaren bi zati

 

euskaratzailea: E. Gil Bera

 

urez bete gizon hori igerika beti

 

                       zertako baldinba gizona

                       gizonaren asmamen argia

 

 ilunetik jalgi Barojaren eskua

 marmolezko mamutsa bezain zuri bere kopeta hotzean

 ardozko zulo bultzailuzko akordioi

 iragaiten dira ordu ilunak isilik arratsaldetik eroriz mantso

 norbait nor dakia epaileak

 zeruan ointustu ari balira bezala

                         eskuaz besarkatzen dut ene gorputza

 norbaitek ebatsi behar banindu haurtzaroan

                         orduan bada legar bada basamortu pasiloan

                         argizko hilbi bat sartzen da ate azpitik

                         zein mehar dut amesten eguna

                         lorategiko zipresaren oinean Itziarekin

                         bi zurezko gurutze elkartuak

 

 Ihes natzaie hiri eriei oroitzapenak oinazpitzen ditut

 bakarrik eta Erromaren Huts sakratu hau

 gorderik bizi dirauena

 neurrigabeko Arroltze erdi flotatzen geldi isilik

 harrobi hutsa Coliseum haren harresi gorak kanpotik leihozko arkuak

 ihizi horobila zootropo urrisoro argizko aldamioak

 bekoki hurbilez asetu itzalezko osin barrena

 ez dazagudana baina birdazagut denenean

 nahastekatzen dela enea orduan nahi dut bizi senti

 hautsi argia apaldu harmailek eritu haren argia

 denbora birbikundua dolu eta deus ez

 gertatu orok dirau hemen gelditzen zulo golgota

 desitzeztatu harria erromatar zuloa flaviar anfiteatro

 

                               kanporatu eta dakusat

                               arkitektura faszista eta vaticanoa

                               animaleko estatuak mehatxatzen dutenak

                               balantzaka teilatuetan iganak

                               hegatz garai eta balkoietan

 batek igerizko bultza azkenez hats dagi eta denak gelditzen dira

 igerikari eragozten da mugagabeko borobiltasun sakratuan barrena

                               Aldia laxaturik Aldetik

                               deror lurrera heldu gabe

 

 ber denbora eta bere adin gordea

 da lantzen dudan enea haren hertsidura mantsoan babesten nau estatuak

 ohatz ondoan koliseo bat

                                     ene ontzilore hutsa

 

  

 


inprimatu