Amen balada

Pier Paolo Pasolini

euskaratzailea: Jose Ramon Utretx

 Zein ama izan duzuen galdegiten diot neure buruari.

 Orain ikusiko bazintuzte lanean

 ezezagun zaien mundu batean,

 berenetarik hain esperientzia diferentezko

 sekula osatu gabeko inguraduran gatibuak,

 zernolako begirada izanen luketen begietan?

 Hor baleude, zeuon testu konformista eta

 preziosistak izkribatzen dituzuelarik,

 edo konpromezu orotarik libraturiko erredaktorei

 pasarazten dizkiozuelarik, konprenituko lukete zein zareten?

 Ama doilorrak, beldur zaharrezko musudunak,

 gaitz batek bezala marratzeak desegiten

 dituena lainotzen den zuritasunean,

 bihotzetik urruntzen,

 aitzineko errefusa moralean ixten.

 Ama doilorrak, gaizoak, arduratuak

 semeek doilorkeria ezagutuko ote duten

 lanpostuaren eskatzeagatik, praktikoak izateagatik,

 arima pribilegiatuen ez laidostatzeagatik,

 urrikalmendu orotarik defendatzeagatik.

 Ama ahalbezalakoak, gugandik, neskato apaltasunez

 ikasiak esanahi bakar, biluzi bat,

 arima batzuekin non eta mundua kondenatua baita

 minik ez bozkariorik ez ematera.

 Ama ahalbezalakoak, zuengandik maitasun hitzik

 batere sekula izan ez dutenak,

 non ez den ihizi maitasun zekenki mutua,

 eta hartan hazi zaituzte,

 zinezko bihotz eskariei ezinak.

 Ama mirabeak, mendez mende ohituak

 maitasunik gabe burua makurtzera,

 beren fetoari irakastera

 bestaren hondakinez askiesteko

 sekretu zahar lotsagarria.

 Ama mirabeak, irakatsi dizuetenak

 nola mirabea zoriontsua izan daitekeen

 bera bezalakoa gorrotatzen, eta nola

 izan daitekeen, traizioa egiten, dohatsu

 eta seguru, esaten ez dena egiten.

 Ama basatiak, daukaten apurra, burgesak,

 normaltasuna eta soldata, defendatzeko erneak,

 kasik mendekatzen den edo setio absurdo

 batek setiatua den errabiarekin.

 Ama basatiak, esan dizuetenak:

 Bizirik iraun! Zeuen baitan pentsa ezazue!

 Ez izan sekula inoren urrikalmendurik

 edo begirunerik, txitatu bularrean

 zeuen putre zindotasuna!

 Horra, doilorrak, ahalbezalakoak, mirabeak,

 basatiak, zuen ama gaizoak!

 Ahalkerik ez dutenak jakitean

 —zuen gorroto horretan— etsitasun harroa,

 malko malkar bat besterik ez den honetan.

 Horrela zarete mundu honen jabeak:

 anaia eginik kontrako pasionetan,

 edo herri etsaietan, ezberdinak izateari

 ukapen barrenagatik: erantzuteari

 gizona izateko min basatiagatik.