|
Zahartu-ta defautak
Zubiria, Jean Pierre (Panpilli)
1
- Nik hartu nuen andrea
Etchek'alaba gaztea,
Pollita eta tendrea.
Ikus orduko gustatu zaitan haren arpegi eztia.
Meharra eta luchia,
Kolore churi-gorria
Hola zen ene nahia!
2
Aski denbora har-eta,
Gizon-gaia nuen hauta
Hainitz mutiko charmanta
Konpainietan estimatua, baitzakien eleketa,
Horrek ere zuen alta
Bertzek bezala defauta:
Soberachko zen ausarta!
3
Etche onean sartua,
Nausi berri muntatua,
Hainitz nintzen gastatua:
Denbora hartan andrea nuen plachenta eta gochua.
Han egin nuen pentsua
Zuzen, zen bezalakua,
Gostura bizitzekua!
4
- Gazte ta ezkont-berrian,
Hor bizi ginen lorian,
Gaitzeko batasunean.
Idera onak zituen segur ene senharrak mihian,
Zer nahi egin nahian
Debora pasatzen zian
Guti akituz lanian.
5
- Hartu nuen andre fina
Orai ez dago berdina,
Nahiz den bethi kalina.
Zortzi haurbidez seme-alabez, badu famila egina.
Tacha hauche ere jina:
Mokokaria, lehena:
Bethi behar arrozoina.
6
- Usaia tcharrak harturik,
Senharrak ez du gosturik
Ostatu hoitako baizik,
Egun osoak pasatzen ditu goizean kantaz hasirik
Sosak ola chahuturik,
Lana bertzentzat utzirik,
Horrek ez du acholarik.
7
Pisutua dut andria,
Bildu baitu haragia,
Tripa eta ipurdia!
Horrek enekin ez du pasatu deusetarik miseria
Lepo-bizkarra lodia,
Ederra da arpegia,
Aise lehengo doblia...
8
- Zahartua dut senharra:
Bisai-larrua zimurra,
Ez lehen bezain ederra!
Galtz-ipurdia belaunetan du, gerritik kanpo atorra,
Gormanta bezain alferra,
Maiz busti nahi zintzurra,
Artetan heldu mochkorra!
9
- Itzal horiek guziak,
Ekarri dauzku biziak,
Adinarekin utziak:
Bainan andreak ez ditu galdu bere dohain bereziak
Ez begi urdin biziak,
Ez esku-abileziak,
Ez biholzeko graziak!
- Ene senharra ez da, ez,
Choilki betea defautez;
Dohatua da bertutez.
Nola ez-mirets zer arta duen bere etcheko guziez!
Trufan ari zait ezpainez,
Omor oneko izanez
Bihotza du urhe finez.
|
