Zaharra gogoeta
Zubiria, Jean Pierre (Panpilli)
1
Jada aspaldi huntan mundura naiz jina;
Dembora johan eta etorri adina;
Ardura gogoan dut lehengo errana:
Ez dela ez zahartzen oi nahi duena;
Halere partitziak emaiten daut pena!
2
Bethi gustatu bainau munduko biziak,
Hortakotz pen'emaiten hemendik joaitiak
Nahiz egiten tuzten maiz moda berriak,
Halere denak gaten hunat etorriak;
Hori ez du chaindatu jenden jikutriak!
3
Esplikatu nahi tut en'oroitzapenak:
Zertsu izatu diren munduko egunak;
Nik ere izan ditut tcharrekilan onak;
Alegera pasatu gutiz gehienak,
Bethi lagundu bainau gure Jainko Jaunak...
4
Aitak lana baitzautan eman oi dotetza,
Lanarekin gizona bizitzen duk ontsa:
Hire bizia hemen oi dadien luza;
Gobernatu behar duk bethi gizon gisa;
Ardura galdeginez zeruko laguntza...
5
Aitaren kontseiluak baititut segitu;
Ene bizian ez naiz gaizki ateratu;
Bethi omore onak denetan segitu;
Behar orduan egin besta eta kantu;
Odol tchar egiteak deus onik ez baitu...
6
Odola bero baita delarikan gazte,
Libertitzia nuen nik orduan maite.
Josteta horietan gostuz artzen parte;
Maite nuen pilota, dantza eta bertze;
Adin eder hortan da jauzi iten aise...
7
Gazterik jarri nintzen ni ere familan;
Ongi eiteko ez da goizegi sekulan
Plazerra frango ukan andre-haurrekilan;
Ohorezki hazteko arizan batailan;
Oneski bizitzeak emaiten baitu lan.
8
Jende urusa baita kontent bizi dena,
Denetan ibili dut nik omore ona;
Familia hazteko egin behar lana;
Hori da ethorkia munduan duguna;
Bethi ongi bizi duk zuhur bizi dena...
9
Demboran izatua azkar eta zalu,
Pentsu hori ardura gogora zait eldu;
Galdu indarrak berritz albanetza bildu...
Ni erosdun nindeike nai tuenak saldu:
Bethiko kantua da: ez duenak balu...
10
Mundu huntan jendea adinak moldatzen;
Laneko kalipua emeki da galtzen:
Bista laburtu eta deus guti dut aitzen;
Menbroak gohortuak errestan kurritzen;
Hortarat ditakela ez da iduritzen...
11
Aspaldi sorturikan nago zahartua;
Laster utzi beharko bertzentzat mundua
Zer izanen ote da ne jujamendua?
Bethikotzat sana ala gaztigua?
Hemen errechki baita iten bekatua!
12
Indarrak galdu eta flako dut bihotza;
Laster eman beharko ene azken hatsa.
Adichkide maiteak, orduan enetza
Jainkoari zazue bai egin othoitza:
Zeruan eman dezan bethiko egoitza!
