Urepele pausa-leku

Zubiria, Jean Pierre (Panpilli)

 1

 Urriaren lehena: kantuz naiz asiko,

 Berritz ere bainuke zerbeit erraiteko;

 Tenora etorri zaut bakantzak artzeko:

 Kanpagnara johan naiz, ongi pausatzeko.

 2

 Banka eta Aldude, Urepel bertzia,

 Leku charmanta zela nuen aditzia;

 Satifatu beharrez kuriostatia,

 Nik han pasatua dut iragan astia.

 3

 Baigorri pasa-eta, itzul eta bira,

 Emeki arribatu gain eder hartara:

 Zombeit egun pasatu hor ditut gostura,

 Leku charmanta bezen baita alegera.

 4

 Urepele herrian, zer jende arraia!

 Bertzen errezebitzen badute usaia:

 Irria aise eta elea nasaia.

 Ez dut nik ahantziko hor egin piaia!

 5

 Zer nahiko mendichkak ditu inguruan,

 Kurridak egiteko makila eskuan:

 Airos partitzen nitzen askalu onduan,

 Bularrak garbitzeko mendien kaskuan.

 6

 Mendichka horietan eder udazkena:

 Haize hegoarekin purrustan gaztaina;

 Ona bezen nasaia ginuen mahina;

 Ez da urrikaltzeko hola bizi dena!

 5

 Nun nahitik baitira surtsak ateratzen,

 Indarraren biltzeko elgarri juntatzen,

 Ur garbi hori dute ongi baliatzen,

 Amorrainen hazteko asketarat biltzen.

 6

 Jainkoaren dohainek ez makurtzen nehor

 Pertsulari haundi bat ere badute hor;

 Mendian ezarririk arch eta behor,

 Gostura bizi dela diote Chalbador...

 7

 Deneri erraitea ez zaut ez sobera,

 Berritz horrat gatea dudala mentura:

 Gauza bakar bat duk nik orai errenkura:

 Lasterregi pasatu horko zen dembora.

 8

 Omore ona eta deskantsu bihotza,

 Artatu nautelakotz hor ongi gorputza,

 Berritz ehien ganako badut esperantza,

 Jainko Jaunak emaiten balinbadaut chantza.