Baionako erretor-nausi ohiari

Zubiria, Jean Pierre (Panpilli)

 1

 Aire xahar batean noa kantatzera,

 Deneri esplikatuz gure errengura:

 Ainitz maitatua zen gure erretora;

 Kargua uzten dauku bere nahitara (bis).

 2

 Ainitz haundia baita horren talendua,

 Katedralian erretor zen izendatua;

 Ohore haundi, karga araberakua;

 Haundia ere itzal ta errespetua.

 3

 Eskualdun garbia, sortzez Hazpandarra,

 Gorputz ederrekua, iduriz azkarra

 Nahiz oraino ez den adinez zaharra,

 Osagarriak kolpez in dio amorra.

 4

 Jaun horren bertuteak parerik ez baitu,

 Etorri orduko zen lan ainitzi lotu:

 Gisa guzietara bazterrak harrotu;

 Eliza ta eskolak haundizki edertu.

 5

 Othoitzan kartsu eta hala predikuan:

 Bethi ele zuhurrak jaun horren agoan;

 Lañoki erraiten du zer duen gogoan,

 Bortitz aire batekin bai behar orduan!

 6

 Gisa guziez baita zinezko apeza,

 Zerbitzu egiteko eskuan bihotza:

 Izan dadien pobre ala aberatsa,

 Konplimendua berdin horrek du denentza.

 7

 Guzientza hoi baitzen zinezko artzaina,

 Lan guziak zamazkan hor betan aintzina;

 Hor zeno ezin aski segura estima;

 Galdu ondoan jiten bihotzean pena.

 8

 Bethiko jiten denik nahiz ez den nehon,

 Gurekin oinon luzaz beharko zen egon;

 Denen turra etortzen, emazte ta gizon:

 Hola gan behar zauku jaun apez Charriton.

 9

 Munduan bizi dena bortxaz da zahartzen;

 Indarrak emekiño dira eskapatzen;

 Uruski gutartean baitzare gelditzen,

 Pausu urus luze bat dautzut desiratzen.