Amodioak kolpatua

Zubiria, Jean Pierre (Panpilli)

 1

 Hemetzi ehun ta hirogoita bia:

 Ene penen kondatzen banaite abia;

 Ainitz haundia dago ene tristezia,

 Maite bati emanik sabra fidentzia (bis)

 2

 Kantatu nain bainan bihotza dut triste:

 Penetan bizi bainaiz jada zombeit urte.

 Enetzat atchiki dut hori orai arte:

 Sendaturen nintzela bethi mien uste (bis)

 3

 Ez da ez sendatuko ene bihotz mina,

 Barna sartua baita betikotz kangrena:

 Obeki jasan nio nik neure changrina,

 Banaki nitan dela izanen azkena (bis)

 4

 Ene pena hau zer den dagona kurios,

 Argitu nahi nuke kantuen medioz:

 Hemezortzi urtetan, gazte ta lorios,

 Izar bat maitatu dut ainitz amodioz (bis)

 5

 Igande aras batez nuen ezagutu:

 Biak elgarrez ginen ainitz agradatu;

 Etcherat segitzea baitzuen on-hartu,

 Ene bihotzean zen sekulakotz sartu (bis)

 6

 Izar charmegarria gazte-ta ederrik,

 Etzaitan iduritzen bazela parerik:

 Ene gogorat etzen etorri pentsurik,

 Erituren nintzela sobra maitaturik (bis)

 7

 Bi urtez egin tugu promes eta botu;

 Zerbitzutik lekora behar esposatu;

 Hauchet erran'e zautan; «oi sinets nezazu:

 Mundu huntan naizeno, zurea nukezu» (bis)

 8

 Hogoi urte beteta, sano eta azkar,

 Zerbitzu egitera nintzen juhan behar;

 Partitze samin hortan egin dugu nigar,

 Haundizki baikinuen maitatua elgar (bis)

 9

 Sorteak ezarri nau Afrika zokoan,

 Eskual-herritik urrun kasik desertuan.

 Hoitasei ilabete luze zerbitzuan:

 Halere emekigno démbora bazoan (bis)

 10

 Untzi ederrak gaitu ekarri gibela,

 Bihotza lorietan haur batzu bezala:

 Irri eta josteta kantu charamela,

 Ezbainuen pentsatzen malurik bazela (bis)

 11

 Arribada eguna egun lazgarria:

 Geroztik hemen nago penetan jarria;

 Etchekoek erranik jakin dut berria,

 Norbeitekin zuela kitatu herria (bis)

 12

 Amerikara dela partitu ihesi,

 Bihotz minekin nuen nik hori ikasi;

 Bertze forgarik gabe hoi behar sinetsi,

 Enetzat ez baitzuen arrastorik utzi (bis)

 13

 Berri izigarria, samin eta latza,

 Horrek arraildu zautan betikotz bihotza;

 Ez da ez sendatuko hala bildu gaitza;

 Erremediorikan ez baita horrentza (bis)

 14

 Mundu guzian ez da ni bezen tristerik,

 Ez baititake izan malurusagorik:

 Ez dut jan, ez edaten, ez egiten lorik:

 Ene gorputzak ez du geiago pausurik (bis)

 15

 Ezin haundiago da nik dudan tormenta,

 Egunaz ala gauaz bethi pentsaketa:

 Ibilia naiz kurri, egin dut besta;

 Halere ene ganik maitegnoa falta (bis)

 16

 Azkeneko pertsuan adios maitea!

 Borondate onez dut bihotza betea.

 Desiratuko daitzut urus bizitzea,

 Bai eta hil ondoan zeruan sartzea (bis).