Zarraren bentajak

 1

 Iñork jakin nai badu

 zartzaren berria,

 oraintxe nua artzen

 baten neurria,

 ara zer estadutan

 nagon jarria,

 tamaña ontaraño

 nago etorria,

 buruaz larria,

 begiaz gorria,

 metu zat gerria,

 aragiz urria,

 azio guzietan

 ikusgarria.

 2

 Paperan jartzen ditut

 zartu onen señak,

 gelditutzeagatik

 danak jakiñak,

 oso ajatu dira

 ditudan eskiñak,

 persona gustatzeko

 ez daude txukiñak,

 illeak alde egiñak,

 bizarrak urdiñak,

 falta oso agiñak,

 ortzak ez berdiñak,

 nigatik libre daude,

 sagar gordiñak.

 3

 Nere sentidu onak

 daude desegiñak.

 betiko etziraden

 nunbait egiñak,

 ezurrak gogor eta

 mamiak biguñak,

 alkarri ezin pasa

 dizkiot bi oñak,

 indar gutxi zañak

 egiteko azañak,

 ez gaude bikañak,

 ¡ai! oyek tamañak

 lanak ematen dizkit

 jaiki eziñak.

 4

 Buruan pisu daukat,

 anka ez ariñak,

 badauzkat alderoak

 zer eragiñak,

 asko nekatutzen nau

 ibilli eziñak,

 bidea ezpaditut

 zelai ta berdiñak,

 pauso utsegiñak

 ez dira atsegiñak,

 bentzutzen nau griñak,

 deseoak fiñak,

 bañan eztu balio

 nere alegiñak,

 5

 Eskarmentu franko

 orain ditut artu,

 ezagueran ortikan

 nai badet sartu,

 galtzen ari naizena

 nerau naiz oartu,

 orra bigarren aldiz

 ni ume biurtu,

 mami danak urtu,

 azala zimurtu,

 aizea samurtu,

 oso naiz bildurtu,

 gauzak ikusitzeko

 gerade zartu.

 6

 Naturalezak baja

 ta tatxak agertu

 bildur naiz ill berrra

 ote dan gertu,

 preziso noiz ta nola

 ez nezake neurtu,

 lan bide egokiak

 orain zaizkit sortu,

 belarriak gortu

 ta bista laburtu,

 bizkarra makurtu,

 gerriak okertu,

 ala ere munduan

 ez naiz aspertu.

 7

 Sentidu ta alberdi

 danak zaizkit txartu,

 bajatzen iñor ere

 ni ezin partu,

 nere mugimentuak

 ez dira azkartu,

 senarra nai duana

 ez nizaz beartu,

 ez gera edertu,

 azala zakartu,

 ezurrak gogortu,

 junturak legortu,

 deseo nuke baña

 ezin bizkortu.

 8

 Nere bizi modua

 txit da aldrebestu,

 iñork onelakorik

 ikusi eztu,

 asko farrez daude ta

 ni sobra naiz eztu,

 pesadunbrea zaizkit

 biotzean piztu,

 memoria nastu,

 kontu zarrak aztu,

 odolak txit oztu,

 pausoak ere mozta,

 iya ez dadukagu

 zerekin poztu.

 9

 Zertan egin bear du

 gizonak erronka,

 abilidaderikan

 ez padaduka,

 besteren kontra ez naiz

 ni desafioka,

 nere buruarekin

 oi nabill burruka.

 bi oñen errenka,

 ¡ai! aulak lan dauka

 trinki eta tranka,

 orrek galtzen nauka,

 preziso bear det

 irugarren anka.

 10

 Eskiña guzietan

 artu det bajeza,

 au da pesadumbrea

 eta tristeza,

 penatikan geyena

 indarrikan eza,

 edozeñek ni gana

 begiratu beza,

 sudurra zorrotza,

 iya jo du okotza,

 barrunbea otza,

 alibio motza,

 ez da txit alegre

 nere biotza.

 11

 Abiatutzen banaiz

 ara edo onuntza,

 preziso bearrean

 nago laguntza,

 beste gañerakoan

 nerau ez naiz gauza,

 bakarrik fiatzeko

 ez nago kapaza,

 au da konfiantza,

 edo segurantza,

 pauso edo balanza,

 ordiaren anza,

 gerogo ta txarrago

 det esperanza.

 12

 Txit desfiguratua da

 nere semejanza,

 ez nago ezagutzen

 ere erraza,

 urtetik urtera

 bajatzen mudanza,

 tenblekea dadukat

 au da aitzen gauza,

 badadukat traza,

 barrunbeko poza,

 soñu gabe danza,

 au alegeranza;

 nere gorputzak badu

 bost alabanza.

 13

 Zarraren enpatxua

 sendatutzen gaiza,

 nik ondo probatzen det

 orretan naiz ta

 aulari matxura asko

 azaldutzen zaizka,

 ezin erremeditu

 ajearen kasta,

 au genduke festa,

 zutitu ere ozta,

 indarriyan ezta,

 mugitzea kosta,

 onetara ezkero

 gizona moz ta.

 14

 Tatxak esplikatutzen

 ezin naiz isildu,

 erritiroan nola

 naizen umildu,

 ara errekan bezela

 beraño amildu,

 betiko egon lekura

 ia gera bildu,

 itxurak azaldu,

 txit gera makaldu,

 ontaraño auldu,

 korputz dana galdu,

 obego baten truke

 ni ezin saldu.

 15

 Eskarmentu askosaz

 nai asko jakindu,

 bestela zartu eta

 ezin egindu;

 sasoi onak ni gandik

 txit igas egindu,

 ai! nagusi on batek

 artuko banindu;

 kardabak arindu,

 lanik ez agindu,

 sabela berdindu:

 soñean txukindu,

 konponduko giñake

 oyek bagindu.

 16

 Aterako banaiz ni

 batere arrazoiz,

 oyera etzitea

 komeni zait goiz

 jeiki berriz neronek

 asmatuko det noiz,

 alimentua fiña

 beat zenbait sasoiz,

 tragotxoak iñoiz,

 flakatutzen banaiz

 jan otorduan maiz,

 gorputzak eztu gaiz

 zerbait orrelaxe ni

 konponduko naiz.

 17

 Egunikan onenak

 naski juan zaizkigu

 zasoyan ezin egon

 beti gazte gu;

 Jaungoikoa bizirik

 utzitzen badigu,

 ez dago dudatikan

 zarza datorkigu,

 segura dakigu

 faltatzen ez digu

 andik datorkigu

 ainbeste kastigu;

 orra esperenziak

 obran testigu.