Egian alde, ordaiñak

Zabaleta, Juan

 1

 Guazen guazen,

 oker edo zuzen,

 arduaren bentajak

 ikusi ditezen.

 Gazte eta alai,

 ona nun gatozen:

 asi gaitean

 basoak betetzen.

 2

 Ara, ara,

 napar ardo zarra;

 zuk kentzen diguzu

 urdalleko arra:

 illa piztutzeko

 ba dezu indarra,

 edan dezagun

 bada zarra, zarra.

 3

 Ari, ari,

 begira berari;

 argi bat egon eta

 ikusten dira bi:

 aurrerapen ori

 zor zayo arduari:

 argatik gera

 gu eraten ari.

 4

 Ona, ona,

 gizon guziz ona,

 ardotarako saldu

 atsuaren gona:

 jaia alegre ta

 triste biyamona

 baña etzaite

 estutu, amona.

 5

 Bai, bai, ez, ez,

 nere maite Kontzez,

 berak irakasten du

 Ingeles ta Prantzez:

 Klin klon ta sibuplé

 gauza itz utsez,

 eta barrua

 betetzen du putzez.

 6

 Ez, ez, bai, bai,

 ¡ai beti baliz jai!

 ardoa eran era

 bizitzeko alai:

 ardoak egiten

 gaitu danok anai,

 ardo zaleok

 gera berdiñ non nai.

 7

 Ama, ama,

 ¡orra gure fama!

 alde guzietara

 ardoak darama:

 pobriak moskorra,

 aberatsak broma,

 disimulatzen

 izaten da lana.

 8

 ¡Ola! ¡ola!

 ¡ze arraye pola!

 zuzenian eziñ juan

 egiñaz arrola;

 baten baztarra jo,

 bestean arbola,

 zutika eziñ

 ibilli iñola.

 9

 Pian, pian,

 etxera abian,

 lau oñian bada ere

 ¡arren! juan gaitian:

 gauza dana betor

 ixillik gabian,

 bestela geldi

 dedilla maipian.

 10

 Orra, orra,

 ardo aldikorra;

 zurrut egin ta eman

 diguzu moskorra:

 or emen amillka

 neurtuaz lurra,

 kendu diguzu

 sorgiñen bildurra.

 11

 Kontu, kontu,

 ez gaitezen oitu;

 ardo asko edaten

 ez dakigun goitu:

 bada ez du iñork

 ardoa garaitu,

 berak bai asko

 azpiratu ditu.

 12

 Agur, agur,

 luze ainbat labur;

 ardo edan eta

 sabela gur gur gur:

 eta atzetikan

 jariua pur, pur;

 ¡ai, zer usaia! 

 Agur, agur, agur.