Apostu motza

Urruzuno, P.M.

 1

 Apaiz bik egin dute

 aurten apostua,

 erten bayetz ta ezetz

 arbolari ostau:

 merienda jateko

 nenguan poztua,

 baña tripa gelditu

 bear zait ustua.

 2

 Akerraren adarra

 baño igarrago

 arbola zelaian

 agerian dago:

 galtzalleak ez du, nik

 dedan ainbat gogo

 merienda jartzeko:

 ¡urkatu lenago!

 3

 Juan dan urteko orri

 igar geldituak,

 aurtangoak dirala

 gaude adituak;

 ¡zenbat diskurritzen du

 gizon larrituak!

 Pentsatzen det ez ote

 geran ijituak.

 4

 Suak ematen duan

 bezela su-garra

 eta lurrak ostera

 sasipa ta larra,

 ala arbol igarrak

 ostoa igarra.

 ¡Ederki jotzen digu

 Don Kosmek adarra!

 5

 Jakinduriz ez-ta au

 partzeko bururik,

 ez-ta irakurri, ez

 duan libururik:

 meriendaz gauza bat

 dakit segururik,

 guziok geldituko

 gerala baraurik.

 6

 Alperrik eman zaio

 ugari gorotza,

 arbola ori dago

 aspaldi ill-otza:

 kastu oiekin berriz

 bajatu da poltsa:

 ¡penaz zatituko da

 jaun onen biotza.

 7

 Arrigarrizko gauza

 arbol orri zayo,

 arta landaretxo bat

 gorotzetik jayo:

 norbaitek al egiña

 pranko egin diyo;

 baña alper alperrik,

 ez dio baliyo.

 8

 Merienda bat gatik

 ¡ay! zer apuruak:

 orren lamentu eta

 orren suspiruak.

 ¿Zertako dira urre

 ta milla duruak?

 ¡Deabruarentzat dira

 jaun orren diruak!