Andre moskorrari

Urruzuno, P.N.

 1

 Zenbait trabaju ba du

 gizonak munduan,

 bizi ba da andre txar

 moskorren onduan:

 sarri ez dakiela

 burua nun duan,

 gu ere bizi gera

 al degun, moduan.

 2

 Andra Mari guriak

 orduan orduan,

 pentsamentua dauka

 jarria arduan:

 illuntasun triste bat

 sarritan barruan,

 medikugabe dakit

 ark zer biar duan.

 3

 Baulian gordeak

 berrogei botella,

 onak dira kentzeko

 estomauko illa:

 gauza guzietako

 du buru abilla,

 batez ere korneta

 jotzen da mutilla.

 4

 Goizian jaiki eta

 lenbiziko lana,

 kornetarekiñ zoli

 jotzia diana:

 ba dijua esanaz

 gizonarengana:

 «tristura da azkenik

 galduko nauana».

 5

 Kalia bear ditu

 osoro zabalak,

 luzituko ba ditu

 andra Marik galak:

 arrastaka dabiltzki

 gonaren egalak,

 gorputza eziñ zaituz

 ¡ai! ¡zer egiñalak!

 6

 Zapata eta bota

 guziak berdiñak,

 jaiotzerako ama

 beriak egiñak:

 gañerako arropak

 ez dira txit piñak,

 baña bai zarpaill zarren

 antzeko zikiñak.

 7

 Urari daukakio

 gorroto bizia,

 zergatik andik sortzen

 dan idropesia;

 ez probatzeko digu

 egiñ kurutzia,

 bañan ardoa zurrut

 al duan guzia.

 8

 Uraren bildurrez dan

 bezela arkitzen,

 ez du arpegi eta

 eskurik garbilzen:

 lanikan asko ba du

 ganaduak iltzen,

 ezin dueneraño

 ez bada orditzen.

 9

 Saltzen ditu zapatak,

 gona ta atorra,

 bereganatutzeko

 taberna jatura:

 ixildu eziñikan

 diruri kotorra,

 ez du mozkorrik baizik

 buruko tontorra.

 10

 Txukuna izan arren

 beti dabil zikiñ,

 kumunera biderik

 ezdu bear jakiñ:

 arriya datorkiyon

 leku bertan egin,

 lixiba or darabil

 aldian berekiñ.

 11

 Ez nioke kendu nai

 andreari pama,

 zergatik dan gaixoa

 sei umeren ama:

 ordu bat eziñ pasa

 edan gabe «mama»,

 laister aberasteko

 plan ona darama.

 12

 Esperantzarik ez det

 oraindikan galdu,

 laister ontzen ez bada

 bearko det saldu:

 nunbait aserrerikan

 jasoko ez aldu,

 erosi nai duana

 nigana azaldu.