Urepeldarrak Xalbadorri
Urepeldarra
1
Dolu triste bat gelditu zaiku Urepeleko herrian
Xalbadorren egun ederra zen izan haren omenaldian
Meza denboran haren lagunak, hor ziren haren aldean
Haren ohorez eliza bete bat baitzen ederrenean.
2
Agur kartsu bat zor baitiogu, galdu dugun maiteari
Xoraturikan ginauden oro haren pertsu ederreri
Haren dohainak Jaun zerukoak ez ditu eman nehori
Bainan sobera plazer zitzaion jende ospe haundi hori.
3
Eguna pasatu zen iduriz omore ederrenean
Nahiz haizea bipila zagon gure plaza barrenean
Haren lagunek pertsu ederrak elgarri han emaitean
Xalbador triste zagon gaizoa bere pena bihotzean.
4
Besta artetik solas triste bat: «Baderamate Xalbador»
Toki ttipi bat bazen emana barne horitan nunbait hor
Sendatzaileak, sustatzaileak, han ez zuen falta nehor
Baina triste haren gorputza horir denen zagon gogor.
5
Bururatu zen besta ederra orok nigarra begian
Bere laguna ta familia han zituen sahetsean
Zonbait hitz labur etxekoeri memoratu zutenean
Hirur hats kolpe eman ondoan Jainkoa zuen aldean.
6
Nolairekoek udazkenean husten daukuten lekua
Gisa berean sénditzen zuen, oi, haren azken negua
Alabainan ba, ez ote zuen hor minaren medikua
Manera hortan egina daUlu guzier ber'adioa.
7
Egin dezogun guziek otoitz, urosik dagon zeruan
Berak denboran Mixel zenari emana zuen pertsuan:
«Banuke zuri erraitekorik oraino aunitz googan
Orai ekarri nahi dauzkitzut, mundu hau utzi ondoan.»
8
Etsenplu on bat guziez dago kasu horretan emanik
Herioak ez du begiratzen, ez zaharrik, ez gazterik
Gure jainkoak ez du berexi, ez egunik, ez orenik
Gisa hortan du Xalbador hartu beretzat on zuelarik.
9
Pertsua frango eman izan da, zuretzat Euskal-Herrian
Ez ote auzun Urepelek zor, zonbait hitz bere aldian
Kantu xiple hok ezarri ditut, penarik haundienian
Ezarri nahiz-gure Xalbador beste guzien gainean.
