Ahetze-tik Mattin-ek Chalbador-ri
Treku, Mattin (Mattin)
1
Alduderaino izatua naiz igandean Ahetzetik;
Eta, Chalbador lagun maitea, hauzoan zure etxetik.
Ez nuen usre deusek gibela nintzazken zu ikustetik;
Geroztik hunat griñan bizi naiz, aitortzen dut bihotzez.
2
Aldudera-ta hauxe da zutaz lehenik entzun duguna:
«Sukarrarekin oian da bera eta gaizkiago ama;
Pena da, bainan ezin ditake, Chalbador etor gaur huna.
Ez ginduela izanen zure entzuteko zoriona.
3
Berri txar hori laster pasa zen, guzien beharrietan.
Guziak ginen doluan jarri, hain ginenak lorietan.
Halako latz bat ere sendi zen gure buruzagietan,
kobla ederren itzaina falta zela pertsularietan.
4
Bertsoetara zer nahi jende bazen horrat ethorria.
Egin ahalak egin ditugu sortu nahiz omboria.
Beti bezala harizan gira, zirto-ta bitzikeria:
Hoiekin era kontentatzen da gu iduriko jendia!
5
Bertzalde bazen igandean hor, zer nahi gizon argitu:
Mera, zenatur, mediku, apez, kalonje ta apezpiku;
Sujeta hoiki axala baizik ez ginioten haunkitu:
Bertze bertsurik entzuten zuten, zuk bichtan izan bazinu.
6
Nik, lagun gisa, aitortu gabe zuri ez nindaike pasa,
Alduden zutaz jenden artean erabilki zen solasa:
«Hura da, hura, bertsolaria; harek badu gero klasa;
Bai egiazki ageri dela gaur Chalbadorren eskasa.
7
Ahalaz beti maite izati dut gauza chuchen jujatzia.
Zuk bertsoari emaiten duzu merezi duen jauntzia.
Eta zu gabe go nola ginen, errex da komparatzia:
Iduri zuen haitza neguan, hostotarik biluzia.
8
Zorion dena ez daike egin mundu huntako biziaz.
Zerua ere irabazteko daukagu penitentziaz.
Heldu zauzkigun nahi-gabeak, hartzeko pazientziaz
othoitz dezagun zeruko Aita, lagunt guitzala graziaz.
9
Zombeit pertsotan erran derautzut, zutaz. sendi nuen p
Bainan luzatuz unagarri da predikurik hoberena.
Ikus artio, lagun maitea, huntan finitzen dut dena.
Besarkada bat zuri igorriz, ditaiken anaikorrena.