[Bertsotan]
Treku, Mattin - Zubikoa
Zubikoa
Nere aurrean gizon kozkor bat gorputzez ondo egiņa
Txarra danikan etzait idutzen, itxura dauka fiņa
Baiņa izona aspalditikan jarri zioten sorgiņa
Orai pentsazu kapable bazera zenbat dan nere adiņa.
Mattin
Nere gostuko ez zen izanen hoi bainon gauza hobia
Nik baino gutio dakitenak gauze hoietan badia
Izpiritua zalu dut eta kontu egiten abian
Hunek adina izen behar du bere andriain doblia.
Zubikoa
Bera bakarrik aspertutzen da andretzera segidan
Aspaldi hontan hola dabilla beti horien kiran
Orai artio aukera ederrak hemen denian baitziran
Ia pentsazu garai onetan neria zer lan ari dan.
Mattin
Nere gogua sorgiņen gisa zalusko baita ibiltzen
Eta zu Zimun zaude oraitxe nere erranen aditzen
Huni andria zer ari zaion berari etzaio iduritzen
Ari da hantxe hunek astian zikindu heien garbitzen...
Zubikoa
Gure sorgiņak errespuestak laixter daduzka goguan
Dudarik gabe talentu asko sartua dauka buruan.
Orai artio mintzatutzen haiz profeta baten moduan
Ia pentsazu biar idortzeko zer denbora egingo duan.
Mattin
Aizazu, Zimun, heu entzun arte otoi etzaitela lotsa
Horretarako zabal derauzkat gagoa eta bihotza
Bihar goizian egingo ditu garai eta izotza
Zu ohetikan jeiki orduko idortuko dira ontsa.
Goraintziak ahetzerat Mattini ere!